Ματ. όπως λέμε…

Σαν τον Βασιλιά που πέφτει. Ματ. Και πρέπει να είσαι εκεί, έτοιμος να δεχτείς την νίκη αλλά και την ήττα. Το σκοτάδι απλώνεται σαν ομίχλη. Οι λεπίδες του επιβάλουν τον νόμο. Και αφήνεις το αίμα να χυθεί πάνω στο χώμα, ελπίζεις. Αφήνεσαι να χαθείς στην σιωπή, αφήνεσαι στην μελωδία της. Γαλήνια.

Είναι από καιρό πια που χουν χαθεί οι άμυνες. Η επίθεση είναι η μόνη μας επιλογή.
Κι αυτοί οι παλμοί της καρδιάς πόσο φοβίζουν.

Τα βήματα ηχούν μοναχικά στο πεζοδρόμιο. Η μεγάλη στιγμή φτάνει, η στιγμή που πρέπει να σπάσεις τον καθρέπτη. Όμως φοβάσαι τι υπάρχει μέσα του. Φοβάσαι το τι κρύβεις.

Το τζάμι χώνεται στην σάρκα. Παιδικές φωνές φωλιάζουν στο κεφάλι σου. Πονάνε τόσο αυτές οι φωνές. Σαν συρματοπλέγματα. Πρέπει να τα κόψεις. Να βγεις εκεί έξω. Μην φοβηθείς που θα χαθεί το σκοτάδι.

από τον ορίζοντα ανατέλλει ένας κατακόκκινος ήλιος. ερημιά. ίσως και κρύο. αλλά ελεύθερος.

Ματ. όπως λέμε…

Δεν έχει απαραίτητα νόημα το παραπάνω κείμενο. Είναι εικόνες που βγήκαν όσο άκουγα αυτή τη μουσική,. Προσπάθησα να έχει μία συνοχή. Αν δεν έχει δεν με πειράζει.

Μετά από καιρό

Μετά από καιρό ήρθε πάλι στο νου αυτό το τραγουδάκι, οι στίχοι. Σχεδόν κάθε φορά που σπάει μία πολυφορεμένη κατάσταση έρχεται να μου δείχνει το δρόμο. Κι είναι αλήθεια ότι όταν αποχωρούμε από κάπου… Τόπο. Κατάσταση. Είχαμε ήδη φύγει εδώ και πολύ καιρό.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή δεν είναι στάσιμη. Είναι μία ατελείωτη διαδρομή που πιστεύω ότι χρέος μας είναι , σε εμάς πρώτα φυσικά, να μην βαλτώσουμε αλλά να προχωράμε.

Καλή μας διαδρομή

η ζωή στους εραστές παρακαλώ

η ζωή στους εραστές παρακαλώ.

αρκετά κακοδαιμονίσαμε με τους ανέραστους.

-//-

λίγο έρωτα στην ψυχή σου ζητάμε.

όχι να είμαστε είλωτες της μιζέριας.

-//-

ζητάμε το φιλί,

το δαγκωμένο.

που πονά, αλλά και γλυκαίνει.

-//-

λίγο έρωτα παρακαλώ.

κι ας πονά.

 

κάηκε

είχα καιρό να ερωτευτώ κομμάτι. αρρωστημένα όμορφο. νομίζω ότι αυτός θα είναι ο ήχος της δεκαετίας που διανύουμε.

Ταξίδι.
Απόγνωση.      Όνειρο.      Πόνος.    Κραυγή.   

σπασμένη ομορφιά.    βρώμικη ηλιαχτίδα.

-//-

ξυπνάω και το βρώμικο φως με τυφλώνει. μία καινούρια πόλη διασχίζω κάθε μέρα. τα ίδια στενά. γκρίζα. οι κραυγές γεμίζουν τις γωνίες. ο θόρυβος των μηχανών. των κρυμμένων ονείρων. σκέψεις στο pause.

μαδάω ένα λουλούδι ασυναίσθητα. το συνθλίβω με τα δάκτυλα μου και το παρατηρώ να χάνεται στην άσφαλτο. δίπλα στο φρεάτιο. στη βρώμικη γόπα. έχει ένα ξεχασμένο φιλί πάνω στη γόπα.

κάηκε.