η μανταρινιά

Τον συνάντησα την ώρα που την φωτογράφιζα. μου μίλησε για αυτή σαν να ήταν παιδί του.

-«Από τόσο δα σποράκι ξεφύτρωσε», μου είπε. «Μου χε δώσει μία φίλη μου κάτι υπέροχα μανταρίνια. Όχι αυτά του εμπορίου. Από τον κήπο της. Είναι δίφορη, δύο φορές τον χρόνο βγάζει μανταρίνια και είναι άλλο πράμα. Άρωμα, γεύση. Έτσι την έβαλα εδώ. Όχι για τους καρπούς. Να, δώρο για αυτούς που θα μείνουν. Εγώ θα φύγω σε λίγο καιρό. Σύνταξη. Αυτό θα μείνει δώρο. Να ας πούμε εσύ τώρα την φωτογραφίζεις. Θα περάσουν κάποια χρόνια , 20 ας πούμε και θα την δεις να χει γίνει σωστό δέντρο. Θα θυμάσαι ότι αυτή την μανταρινιά την είχες φωτογραφίσει τότε που ήτανε δεντράκι.»

Μου άρεσε η σκέψη του. Έχει αρχοντιά, μεράκι.

Μου έσφιξε το χέρι και με άφησε.

Συνέχισα να την φωτογραφίζω να ξεπροβάλει μέσα από το τσιμέντο, μπροστά στο παλιό βουλκανιζατέρ.

Το καραβάκι σε λίγο θα ερχόταν για τον Πειραιά.

Έκανε κρύο, μα εγώ ήδη ένιωθα σαν να είχε ξαναξημερώσει.

φοβάμαι

φοβάμαι τον τελευταίο καιρό. όχι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. αυτούς δεν τους φοβάμαι. φοβάμαι που γινόμαστε ολοένα και πιο κτήνη , κανίβαλοι. που περπατάμε σαν τα ζόμπι.  φοβάμαι  που συμβιβαζόμαστε και πολλές φορές όχι από ανάγκη. φοβάμαι που μας πλασάρουν την μιζέρια για χλιδή και μεις την προσκυνάμε σαν θείο δώρο. φοβάμαι που έχουμε ξεχάσει να είμαστε χαμογελαστοί και γελάμε μόνο με τον πόνο του άλλου ή με προκατασκευασμένα ανέκδοτα. φοβάμαι που υπάρχουν θεραπείες γέλιου, δείχνει κοινωνικό αυτισμό. φοβάμαι που η λογιστική ταυτίζεται με την λογική και ο ορθολογισμός με έναν στείρο κυνισμό. φοβάμαι που σκεφτόμαστε σαν τα ποντίκια και γινόμαστε εκούσια μεζέδες. φοβάμαι που την ασχήμια την κάναμε αφίσα σε δωμάτιο όπως λέει ο ποιητής. και δεν μιλάω φυσικά για την φυσική ασχήμια αλλά την συναισθηματική ασχήμια. άνθρωποι που σαν την κολοβή αλεπού θέλουν να γίνουμε κι εμείς κολοβοί για να μην κλαίνε για το νοητικό και συναισθηματικό τους κενό, για την αναπηρία τους που έφτιαξαν οι ίδιοι.
φοβάμαι που όλο και περισσότεροι τους πιστεύουν και τους λατρεύουν σαν θεούς.

φοβάμαι που βλέπω ανθρώπους που βγήκαν από τον βούρκο και με ένα χαμόγελο σαν ολάκερος ήλιος προσπαθούν και ζητάνε να πατήσουν σε αυτή την ζωή και μεις  να τους το αρνούμαστε. σε αυτούς τους πραγματικούς ήρωες.

φοβάμαι που σταματήσαμε να αντέχουμε τον ήλιο και λαχταράμε το πότε θα κρυφτούμε στην γη.

μα περισσότερο από όλα φοβάμαι εμένα που ακόμη διστάζω να φωνάξω, να αντισταθώ (πραγματικά) σε αυτή την μπόχα. όχι από ηρωισμό. δεν είναι καιροί για ήρωες και όχι δεν χρειαζόμαστε ήρωες. χρειαζόμαστε ανθρώπους.

και το πιο δύσκολο από όλα είναι να είσαι άνθρωπος. για αυτό φοβάμαι πιο πολύ.

τώρα που δεν είναι της μόδας η ανθρωπιά να δούμε πόσοι θα μείνουμε πιστοί στα ιδανικά.

καλό φθινόπωρο

πηγάδια, κάρπαθος

καλό μας φθινόπωρο

–

Μου χει λείψει ένα ξαφνικό μπουρίνι. Τότε που η ζέστη ξαφνικά σπάει σε σταγόνες και μεταμορφώνεται σε  δροσιά. Τότε που την ησυχία ή και την βουή σπάει το μπουμπουνητό , ήχος παραδόξως υπόγειος, σαν από καρδιάς ένα πράγμα.

ύστερα γλυκό μουρμουρητό , ολιγόλεπτο συνήθως, αφηγείται τις ιστορίες που γεννήσαμε το καλοκαίρι. κάθε σταγόνα, ο ήχος της, η μορφή της , μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα μας, να αναπολήσουμε στιγμές και επιθυμίες.

πειρατικό ή ελεύθερο;

Σε λίγο ο Richard Stallman θα μιλήσει στο bfestival που διεξάγεται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην οδό Πειραιώς.

Ο Richard Stallman αποτελεί μία από τις κεντρικές μορφές , ίσως η πιο κεντρική, πίσω από την δημιουργία, ύπαρξη και διάδοση του ελεύθερου λογισμικού και της φιλοσοφίας του. Παραδείγματα ελεύθερου λογισμικού αποτελούν τα προγράμματα OpenOffice , Firefox, Gimp ενώ κλασσικό πια αποτελεί το λειτουργικό σύστημα linux. Σχετικά με την φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Με αφορμή το ελεύθερο λογισμικό θα ήθελα να αναφέρω μία δήλωση του Βασίλη Πύλη για το πώς χρησιμοποιείται η πειρατεία για την εδραίωση εμπορικών εφαρμογών.

«It’s easier for our software to compete with Linux when there’s piracy than when there’s not.»

και συμπληρώνει:

«As long as they are going to steal it, we want them to steal ours. They’ll get sort of addicted, and then we’ll somehow figure out how to collect sometime in the next decade.»

πηγή Wikipedia

για όσους δεν προλαβαίνουν ή γενικά δεν μπορούν να πάνε, μπορούν να παρακολουθήσουν την ομιλία και συζήτηση από εδώ ζωντανά.