φοβάμαι

φοβάμαι τον τελευταίο καιρό. όχι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. αυτούς δεν τους φοβάμαι. φοβάμαι που γινόμαστε ολοένα και πιο κτήνη , κανίβαλοι. που περπατάμε σαν τα ζόμπι.  φοβάμαι  που συμβιβαζόμαστε και πολλές φορές όχι από ανάγκη. φοβάμαι που μας πλασάρουν την μιζέρια για χλιδή και μεις την προσκυνάμε σαν θείο δώρο. φοβάμαι που έχουμε ξεχάσει να είμαστε χαμογελαστοί και γελάμε μόνο με τον πόνο του άλλου ή με προκατασκευασμένα ανέκδοτα. φοβάμαι που υπάρχουν θεραπείες γέλιου, δείχνει κοινωνικό αυτισμό. φοβάμαι που η λογιστική ταυτίζεται με την λογική και ο ορθολογισμός με έναν στείρο κυνισμό. φοβάμαι που σκεφτόμαστε σαν τα ποντίκια και γινόμαστε εκούσια μεζέδες. φοβάμαι που την ασχήμια την κάναμε αφίσα σε δωμάτιο όπως λέει ο ποιητής. και δεν μιλάω φυσικά για την φυσική ασχήμια αλλά την συναισθηματική ασχήμια. άνθρωποι που σαν την κολοβή αλεπού θέλουν να γίνουμε κι εμείς κολοβοί για να μην κλαίνε για το νοητικό και συναισθηματικό τους κενό, για την αναπηρία τους που έφτιαξαν οι ίδιοι.
φοβάμαι που όλο και περισσότεροι τους πιστεύουν και τους λατρεύουν σαν θεούς.

φοβάμαι που βλέπω ανθρώπους που βγήκαν από τον βούρκο και με ένα χαμόγελο σαν ολάκερος ήλιος προσπαθούν και ζητάνε να πατήσουν σε αυτή την ζωή και μεις  να τους το αρνούμαστε. σε αυτούς τους πραγματικούς ήρωες.

φοβάμαι που σταματήσαμε να αντέχουμε τον ήλιο και λαχταράμε το πότε θα κρυφτούμε στην γη.

μα περισσότερο από όλα φοβάμαι εμένα που ακόμη διστάζω να φωνάξω, να αντισταθώ (πραγματικά) σε αυτή την μπόχα. όχι από ηρωισμό. δεν είναι καιροί για ήρωες και όχι δεν χρειαζόμαστε ήρωες. χρειαζόμαστε ανθρώπους.

και το πιο δύσκολο από όλα είναι να είσαι άνθρωπος. για αυτό φοβάμαι πιο πολύ.

τώρα που δεν είναι της μόδας η ανθρωπιά να δούμε πόσοι θα μείνουμε πιστοί στα ιδανικά.

γκιαούρηδες ναζί

Μου αρέσει που μας πειράζουν οι Γερμανοί αφού μπάσταρδα των Ναζί έχουμε γίνει με τα διάφορα εθνικόφρονα σκατά που έχουμε βάλει στην ζωή μας. Τους διάφορους τηλεομαϊντανοσαπιοκέφαλους.

Χειροκροτήστε μαλάκες. Όπως χειροκροτήσατε άλλες τόσες φορές και ανεκτήκατε καταστάσεις.

Θέλετε να λέγεστε Έλληνες;

Ρωμιοί και γκιαούρηδες είσαστε. Όπως ήσασταν μία ζωή.

τι θέλει να πει ο ποετής;

Πολλοί θα μιλήσουν για ποίηση, για το τι είναι ποίηση. Σίγουρα δεν είναι το τι θέλει να πει ο ποιητής (*). Μία από τις πρώτες μορφές έκφρασης του ανθρώπου, αυτό σίγουρα. Σίγουρα επίσης δεν είναι για τους λίγους αλλά όχι και για τους πολύ πολλούς. Δεν έχει νόημα να ψάχνεις συνεχώς το νόημα πίσω από τις λέξεις, αν δεν σε έχει αγγίξει ούτε μία χροιά των στίχων. Και ναι μοιάζει τρελό που μέσα από τόσους παράλογους συνειρμούς βγαίνει νόημα  που ίσως μία διατριβή να μην έφτανε. Συνήθως είναι θλιμμένη, μια και στη λύπη ψάχνουμε να βρούμε τα σπασμένα κομμάτια μας και να τα μαζέψουμε, να βρούμε ίσως το γιατί. Κι από τα «άσχετα» θραύσματα, τις άσχετες εικόνες εμφανίζεται αυτή.

και κάτι ακόμα, θέλει χρόνο, δεν απευθύνεται στους βιαστικούς.

Μία ωραία σχετική σκηνή (σε δύο συνέχειες στο youtube) από την ταινία «ο κύκλος των χαμένων ποιητών«.

Για το ποίημα Oh captain my captain που αποτελεί βασικό στοιχείο αυτής της ταινίας .μπορείτε να βρείτε πληροφορίες εδώ από την wikipedia

(*) έχεις μία γεύση τρικυμίας στα χείλη… [Μαρίνα των βράχων, Οδυσσέας Ελύτης] το ερωτευμένο το φιλί τέτοια γεύση δεν έχει; χρειάζεται λυσάρι;

Αφρική αυτή η άγνωστη γνωστή.

Διαβάζοντας για την κρίση στο Κονγκό θυμήθηκα μία σκληρή ταινία, όχι και τόσο γνωστή, που αναφέρεται στην σφαγή-γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στην Ρουάντα. Το trailer παρακάτω.

Δεν ξέρω αν πρόκείται πάλι να συμβεί κάτι αντίστοιχο. Ελπίζω όχι.

Η ταινία ονομάζεται Shoοting dogs. Πληροφορίες εδώ και εδώ.

Ενώ πιο σημαντικές λεπτομέρειες για την κατάσταση στο Congo

BBC

REUTER

INDEPENDENT

Ξέρω ότι η προσοχή των περισσότερων σχετικά με τα διεθνή εστιάζεται περισσότερο στις εκλογές στις ΗΠΑ (που είναι πράγματι ένα πολύ σημαντικό γεγονός). Όμως μην μας αφήσουμε να πιστέψουμε ότι η κατάσταση στην Αφρική είναι δεδομένο να είναι έτσι. Και μην γυρίσουμε το βλέμμα αλλού, γιατί πολλά από αυτά που συμβαίνουν εκεί αφορούν κι εμάς έστω και έμμεσα. Από το ότι ένα μέρος των πολέμων γίνονται για κοιτάσματα μεταλευμάτων που χρησιμοποιούν οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας για την παρασκευή κινητών τηλεφώνων ή παιχνιδομηχανών , μέχρι του ότι οι εξαθλιώμενες αυτές μάζες συνήθως φτάνουν εδώ απελπισμένες για ένα κομμάτι ψωμί. Για να μην αναφερθώ και στο εμπόριο μαύρης σαρκός που τόσο ακμάζει στην χώρα μας τελευταία (οποιαδήποτε απόχρωσης trafficking το ίδιο μου κάνει προσωπικά).

Η Αφρική μοιάζει τόσο μακρινή αλλά και τόσο κοντινή συνάμα.