Τρία χρόνια πριν. Σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα από τότε. Τόσο δακρυγόνο, φόβος μέσα στο χάος. Κι όσο δεν συνειδητοποιούμε ότι η δημοκρατία είναι κατά βάση και θέμα οικονομικής ισονομίας τόσο θα βαθαίνουμε στην κατάθλιψή μας και θα νοσταλγούμε καθεστώτα-κλουβιά.
ενώ υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας κάποιοι νοσταλγούν τον απαγχονισμό της. Απογοήτευση.
Όχι δεν είναι μακρυά. Δεν είναι πια μία μακρινή ανάμνηση ο εφιάλτης. Και πρέπει να ξυπνήσουμε για να τον αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να ξυπνήσουμε για να μπορέσουμε να ονειρευτούμε καθαρά, να ανασάνουμε.
Η φωτογραφία είναι κοντά στο κέντρο του Πειραιά.
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα μία ανάρτηση με βίντεο του Γιώργου Παπανδρέου (γνωστού κι ως GAP). Όμως ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ομιλία του στο TED μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Είναι ρεαλιστική παρότι μοιάζει άσχετη με τη παρούσα κατάσταση.
Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση της Κρίσης (όχι μόνο της Ελλάδας) και με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν είχαν ακουστεί.
σακιδιο 