Η προηγούμενη ανάρτηση δεν μου άρεσε. Ενώ όσα έγραφα ήταν αληθινά όσο τα ξαναδιάβαζα μου φαινόντουσαν υπερβολικά, ψεύτικα. Έτσι την αφαιρώ και με απλά λόγια γράφω:
Το λεπόν
Εδώ και μερικούς μήνες ο Θάνος Καλαμίδας μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω στο περιοδικό ArsOvi του οποίου τα τεύχη μπορείτε να τα προμηθευτείτε απ’ εδώ.
Το ArsOvi είναι ένα δωρεάν διαδικτυακό περιοδικό. Σε κάθε τεύχος του υπάρχει ένα κεντρικό θέμα όπου αναλύεται μέσα από διαφορετικές οπτικές. Το τελευταίο τεύχος ασχολείται με τα Καλοκαιρινά βιβλία. Αλήθεια τι κατηγορία είναι το καλοκαιρινό βιβλίο; Υπάρχει ή ένα κατασκεύασμα του μάρκετινγκ; Προσωπικά νομίζω ότι μου έδωσε πάσα για την επόμενη ανάρτησή μου. Θα δείξει.
Πέρα της κεντρικής θεματικής υπάρχουν κι άλλες στήλες οι οποίες δεν ασχολούνται απαραίτητα με αυτήν. Αυτές μπορεί να είναι ποιήματα, διηγήματα, κείμενα τέχνης κτλ.
Προσωπικά στο συγκεκριμένο περιοδικό οι συμμετέχοντες μου έχουν δώσει την αίσθηση δεν προσπαθούν να τραβήξουν το μάτι αλλά να μιλήσουν για κάτι που αγαπούν και να το μοιραστούν μαζί μας. Έχουν μία εσωτερική ανάγκη (όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται) να επικοινωνήσουν και να μοιραστούν. Ελπίζω να τα βρείτε ενδιαφέροντα.
Στη δική μου στήλη (Θραύσματα πόλης) ανεβάζω φωτογραφίες που έχω τραβήξει με το κινητό από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως από την Αθήνα. Κάτω από κάθε φωτογραφία υπάρχει κι ένα μικρό σχόλιο. Κυρίως ασχολούμαι με αυτά που προσπερνάμε καθημερινά στις πόλεις μας.
Θάνο σε ευχαριστώ για την ευκαιρία.
Από εσάς περιμένω εντυπώσεις, όχι απαραίτητα για την στήλη μου αλλά και γενικά για το περιοδικό. 🙂
Η φωτογραφία είναι μία από αυτές τις φωτογραφίες που έχω ανεβάσει και στο περιοδικό. Βρίσκεται στο Πειραιά και νομίζω ότι αποτελεί ένα «μνημείο» αρχιτεκτονικού μινιμαλιστικού υπερρεαλισμού. Ίσως να είναι το εξοχικό ξαδέρφου του Χάρρυ Πότερ από την άλλη (ποιός θα περνούσε μέσα από τον τοίχο; ).
σακιδιο 