η ζωή στους εραστές παρακαλώ.
αρκετά κακοδαιμονίσαμε με τους ανέραστους.
-//-
λίγο έρωτα στην ψυχή σου ζητάμε.
όχι να είμαστε είλωτες της μιζέριας.
-//-
ζητάμε το φιλί,
το δαγκωμένο.
που πονά, αλλά και γλυκαίνει.
-//-
λίγο έρωτα παρακαλώ.
κι ας πονά.
κάτω από τους στίχους που δεν τραγουδήσαμε ποτέ
τρέξαμε να προφυλαχτούμε
κάτω από μία λέξη
σ’ αγαπώ.
με την αφή την μάθαμε, την νοιώσαμε κι ακόμη την εξερευνούμε,
τρομαγμένοι, χαμένοι , μα πιο γυμνοί από ποτέ
σ’ αγαπώ
μία ανάσα.
και χρώμα κόκκινο.
πάντα
Οι γλυκές φωτιές των καλοκαιριών
να καίνε τις μαύρες μας σκέψεις του χειμώνα.
Να τις κάνουν όνειρα ,
γεμάτα έρωτα
αρμυρά ηλιοκαμμένα φιλιά.
Είναι τα χείλη σου
που σμίλεψαν αυτόν το ήλιο.
Και χάθηκε στο σώμα,
εκεί δα,
δίπλα στην καρδιά.
Να χτυπά ρυθμικά,
χωρίς βιασύνη,
κρυμμένα πρωινά
Που χαμε πλάσει ,
στην αγκαλιά της νύχτας,
μες τις ανάσες μας.
όταν τα κορμιά,
διψώντας,
απαιτούσαν ουρανό.
σακιδιο 