Το βιβλίο της Κατερίνας. Μία κριτική.

Ομολογώ ότι τόσο την θεματική αυτού του βιβλίου όσο και την κριτική του, τις φοβήθηκα αμφότερες. Η κατάθλιψη , η ασθένεια της κατάθλιψης, είναι ένα βαρύ θέμα από μόνο του, πόσω μάλλον δε όταν το βιβλίο έμμεσα-άμεσα αποτελεί και τη σχέση μητέρας-γιου. Είναι ένα προσωπικό βιβλίο. Η μητέρα μιλάει μέσω της πένας του γιου της, του μοναχογιού της.

ο καταρράκτης του Λειβαδίτη

Waterfall LIvaditis – Καταρράκτης Λειβαδίτης from cortlinux on Vimeo.

 

Ο καταρράχτης του Λειβαδίτης είναι ένα από τα κρυμμένα μυστικά της Βόρειας Ελλάδας. Με ύψος 60 μέτρα  και κρυμμένος μέσα στο πυκνό δάσος της Χαϊντούς με τις υπερονόβιες  οξιές (κι όχι μόνο), αποτελεί τον μεγαλύτερο καταρράκτη των Βαλκανίων. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Λειβαδίτης του νομού Ξάνθης.

Αλκυονίδες μέρες: κριτική

Όσοι προλάβαμε την Αθήνα κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων την θυμόμαστε σαν ένα τεράστιο εργοτάξιο. Βασικά όχι μόνο την Αθήνα, ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Κι αν γενικά με τα λεφτά της Ε.Ε. έγιναν αρκετά έργα που εκσυγχρόνισαν σε ένα βαθμό την Ελλάδα, τα περισσότερα ολοκληρώθηκαν σε έναν προ-Ολυμπιακών Αγώνων οργασμό έργων τελευταίας στιγμής. Μάλιστα κάποια έργα, «ολυμπιακά», ολοκληρώθηκαν αρκετά μετά τους Αγώνες. Οι περισσότεροι εκείνη την περίοδο ασχολήθηκαν περισσότερο με την διάρκεια που χρειάστηκαν να χτιστούν αυτά τα κτήρια, ελάχιστοι όμως με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν. Βλέπετε υπήρξαν θύματα, που δεν έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, άνθρωποι που έμειναν ανάπηροι για όλους την ζωή λόγω εργατικού ατυχήματος. Κυρίως οικονομικοί μετανάστες που δούλευαν φυσικά μαύρα. Ήταν εγκλήματα που σε μεγάλο βαθμό τα αποδεχθήκαμε χάρη της αίγλης των Ολυμπιακών Αγώνων. Κι η θυσία που κάναμε , πιστέψτε με, ήταν πολύ πιο μεγάλη από όσο την υπολογίσαμε. Μεγαλύτερη κι από το οικονομικό χρέος.

τα μαγικά ραβδιά του Στίνετ

Ένας ακόμη μύθος καταρρίφθηκε τώρα τελευταία. Οι Νεάντερταλ δεν είναι οι χοντροκομμένοι βάρβαροι που πιστεύαμε. Για την ακρίβεια, λένε οι επιστήμονες, πολύ πριν τον σύγχρονο άνθρωπο άρχισαν να αποτυπώνουν τον κόσμο γύρω τους. Ήταν οι πρώτοι καλλιτέχνες (1). Η  Τέχνη ήταν και είναι ένα πολύ βασικό εργαλείο κατανόησης του κόσμου αλλά και του εαυτού μας. Ο μακρινός ξάδερφος του ανθρώπου άρχισε να αποτυπώνει το τι έβλεπε γύρω του, τον κόσμο γύρω του με βασικό βοηθό την κόκκινη ώχρα πάνω σε λεία κομμάτια βράχου ενός σπηλαίου. Έκτοτε το ταξίδι αυτό συνεχίζεται αδιάκοπα και ο πέμπτος πίθηκος, δηλαδή εμείς,  έμεινε το μόνο ζώο που μπορεί να δημιουργήσει τέχνη μια και τα ξαδερφάκια μας εξαφανίστηκαν ή μάλλον ενσωματώθηκαν μαζί μας γενετικά (2).