Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν από αυτούς που είχαν αφουγκραστεί πλήρως την Γκουέρνικα. Αρχικά μου φάνηκε ένας σωρός από άμορφες μορφές, τρίγωνα και παραλληλόγραμμα άτακτα αφημένα να θέλουν να αποκτήσουν ζωή. Όμως αφήνοντας το μυαλό να αφεθεί ένοιωσα λίγο τον πανικό που κυριαρχούσε μέσα σε αυτό το έργο. Τον πόνο. Την απόγνωση. Αυτός ο πίνακας είναι μία φρίκη. Το απάνθρωπο της ανθρώπινης φύσης είναι εκεί. Η εκβιομηχανοποίηση του πολέμου είναι εκεί. Γραμμές και παραλληλόγραμμα πάνω σε άτακτες γραμμές ζωής. Επιβάλλονται και φέρνουν πόνο.
Αυτά είδα εγώ. Αυτά βλέπω όσο κοιτώ την Γκουέρνικα ή μάλλον την Γκερνίκα του Πικάσο.
Με βοήθησαν όμως πάνω σε όλα αυτά και το μικρό αφιέρωμα από την ομάδα των συντελεστών της ανοιχτής ΕΡΤ3.
Ορίστε και το αφιέρωμα.
Η αντίστασή σας παράγει ομορφιά παιδιά , πολιτισμό που τόσο μας λείπει.
σακιδιο 