καλό μας φθινόπωρο
–
Μου χει λείψει ένα ξαφνικό μπουρίνι. Τότε που η ζέστη ξαφνικά σπάει σε σταγόνες και μεταμορφώνεται σε δροσιά. Τότε που την ησυχία ή και την βουή σπάει το μπουμπουνητό , ήχος παραδόξως υπόγειος, σαν από καρδιάς ένα πράγμα.
ύστερα γλυκό μουρμουρητό , ολιγόλεπτο συνήθως, αφηγείται τις ιστορίες που γεννήσαμε το καλοκαίρι. κάθε σταγόνα, ο ήχος της, η μορφή της , μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα μας, να αναπολήσουμε στιγμές και επιθυμίες.