επίκαιρη ταινία. ειδικά τώρα που έχει ανοίξει η συζήτηση για τη μεταναστευτική πολιτική και την ιθαγένεια.
Η πρωταγωνίστρια δουλεύει σε ένα γραφείο εύρεσης εργασίας για μετανάστες. Επειδή δεν κάθεται του ανωτέρου της αυτός την απολύει. Όντας 33 χρονών και μητέρα ενός παιδιού αντιμετωπίζει την ζωή από το μηδέν. Έτσι αποφασίζει να ανοίξει με μία φίλη της ένα αντίστοιχο γραφείο.
Σε αυτήν την ταινία αντιμετωπίζονται αρκετά θέματα τόσο της φυλετικής διάκρισης (τόσο του φύλου όσο και της φυλής) όσο και της εργασίας (συνθήκες, αλληλοεξόντωση, μηδαμινές αποδοχές, ανασφάλιστη εργασία).
Η ταινία δεν λυπάται αν και έχει μια συγκεκριμένη χροιά. Δείχνει την εποχή μας με σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο.
Αααα, ξέχασα να πω ότι βρισκόμαστε στην Αγγλία. Μία άγνωστη Αγγλία που σε πολλά σημεία θα μας θυμίσει σύγχρονη Ελλάδα. Ίσως τελικά… να μην διαφέρουμε και τόσο από τους υπόλοιπους πολιτισμένους.
σακιδιο 