Είναι τα χείλη σου
που σμίλεψαν αυτόν το ήλιο.
Και χάθηκε στο σώμα,
εκεί δα,
δίπλα στην καρδιά.
Να χτυπά ρυθμικά,
χωρίς βιασύνη,
κρυμμένα πρωινά
Που χαμε πλάσει ,
στην αγκαλιά της νύχτας,
μες τις ανάσες μας.
όταν τα κορμιά,
διψώντας,
απαιτούσαν ουρανό.
σακιδιο 