Ανέβαιναν ένα ένα πάνω στο ξύλινο καροτσάκι. Μεθυσμένα το κυλούσαν πάνω στο γρασίδι και στα αγριολούλουδα. Τώρα που απλωνόταν η Άνοιξη παντού. Με τις βροχές της αλλά και με τις μυρουδιές της. Τώρα που γεννιόταν η ζωή, ζωή κι αυτά , κυλούσαν το ξύλινο καρότσι. Σαν να ήταν ο μεγαλύτερος θησαυρός τα ταξίδευε σε μέρη που εμείς δεν φανταζόμαστε ή που ξεχάσαμε. Στα μέρη εκείνα που ένα μικρό ξύλινο καροτσάκι μπορούσε να σε ταξιδέψει παντού. Ανέξοδα. Όσο το χωρούσαν τα πνευμόνια σου , τα ακούραστα πόδια σου και κυρίως το μοτεράκι της καρδιάς σου. Και μόνο η φωνή των γονιών θα μπορούσα να σταματήσει αυτό το ταξίδι. Ούτε καν το σκοτάδι. Η φωνή που σε καλούσε να γυρίσεις…
Τώρα που το ξανακοιτάω ίσως κάτι να μου θυμίζει κι εμένα. Κάτι που είχα ξεχάσει ότι υπήρξε. Κάπου που είχα ξεχάσει ότι είχα πάει και επισκεφτεί…
Νομίζω ότι όλοι την νοιώσαμε αυτή την μπόρα. Και ήταν κανονική μπόρα. Όχι βροχούλα όπως άκουσα. Και ναι είναι φυσιολογικό να βρέχει τέτοια εποχή.Ήδη θα έπρεπε να βρέχει. Όσο και να μην θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε.
Την ώρα της μεγάλης έντασης ήμουν στα κεντρικά ΕΛΤΑ του Πειραιά. Μόλις είχα καταφέρει να στείλω δύο δέματα και να επιστρέψω στη δουλειά μου όταν αντίκρισα ένα τοίχος βροχής κι ένα δρόμο που είχε γίνει ποταμάκι. Δεν γινόταν με τίποτα να βγω έξω κι ας είχα ομπρέλα κι αδιάβροχο. Μάλλον τα βατραχοπέδιλα θα ήταν πιο καλή λύση.
Το παραπάνω βίντεο το τράβηξα περιμένοντας. Δυστυχώς δεν ακούγεται το πόσο δυνατή ήταν η βροχή όμως πιστέψτε ήταν πολύ δυνατή.
Μετά από αρκετή αναμονή κι αφού είχε κάπως ηρεμήσει ξεκίνησα για να επιστρέψω στη δουλειά μου. Στη διαδρομή αντίκρισα πρώτα αυτό το δέντρο που έσπασε από τον άνεμο. Όσοι δεν το γνωρίζουν στο Λιμάνι όταν φυσά… φυσά. Και το δέντρο δεν είναι καν στην παραλία αλλά στην Ηρώων Πολυτεχνείου. Ευτυχώς είχε έρθει ένα συνεργείο , μάλλον, του Δήμου.
Μετά πρόσεξα ότι έχει πέσει το ρεύμα σε όλη την Καλλίπολη. Ένα δείγμα ήταν ότι τα φανάρια ήταν όλα σβηστά, και σε όλους τους κεντρικούς δρόμους κανένα μαγαζί δεν είχε ρεύμα.
Ενώ από κάποια κτίρια είχαν πέσει κομμάτια. Ένα παράδειγμα είναι το κτίριο δίπλα στο κατάστημα της Vodafone όπου μπορείτε να δείτε τα κομμάτια. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα.
Ενώ για το τέλος στην πλατεία Πηγάδας δείτε που το μετέφερε το τούβλο η βροχή , το οποίο δεν πρόσεξα και βάρεσα πέναλτι.
Αυτά τα ολίγα από το Λιμάνι της χώρας. Όπως είπα και στην αρχή δεν ήταν βροχούλα όμως δεν ήμασταν και προετοιμασμένοι. Είχαμε αφεθεί στην καλοκαιρία των προηγούμενων ημερών. Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι… ο Χειμώνας έρχεται. Ας προετοιμαστούμε.
Σημείωση , δυστυχώς δεν κατάφερα να βγάλω κάποια βίντεο ή φωτογραφίες από το κεντρικό Λιμάνι.Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσες.
σακιδιο 