Όσοι προλάβαμε την Αθήνα κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων την θυμόμαστε σαν ένα τεράστιο εργοτάξιο. Βασικά όχι μόνο την Αθήνα, ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Κι αν γενικά με τα λεφτά της Ε.Ε. έγιναν αρκετά έργα που εκσυγχρόνισαν σε ένα βαθμό την Ελλάδα, τα περισσότερα ολοκληρώθηκαν σε έναν προ-Ολυμπιακών Αγώνων οργασμό έργων τελευταίας στιγμής. Μάλιστα κάποια έργα, «ολυμπιακά», ολοκληρώθηκαν αρκετά μετά τους Αγώνες. Οι περισσότεροι εκείνη την περίοδο ασχολήθηκαν περισσότερο με την διάρκεια που χρειάστηκαν να χτιστούν αυτά τα κτήρια, ελάχιστοι όμως με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν. Βλέπετε υπήρξαν θύματα, που δεν έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, άνθρωποι που έμειναν ανάπηροι για όλους την ζωή λόγω εργατικού ατυχήματος. Κυρίως οικονομικοί μετανάστες που δούλευαν φυσικά μαύρα. Ήταν εγκλήματα που σε μεγάλο βαθμό τα αποδεχθήκαμε χάρη της αίγλης των Ολυμπιακών Αγώνων. Κι η θυσία που κάναμε , πιστέψτε με, ήταν πολύ πιο μεγάλη από όσο την υπολογίσαμε. Μεγαλύτερη κι από το οικονομικό χρέος.
βιβλιοκριτική
Ποιο είναι για εμένα ένα καλό βιβλίο
Για κάποιους οι απαντήσεις είναι αναμενόμενες και η ερώτηση τετριμμένη…
Καλή πλοκή.
Ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Ανατρεπτικό ή και προσδόκιμο τέλος. Συνέχεια
σακιδιο 