μία μικρή αναδρομή

«Αυτό που φοβάται περισσότερο ένας μη Εβραίος Αμερικανός όταν μιλάει για την Παλαιστινιακή Αντίσταση, είναι ότι μπορεί να κατηγορηθεί για αντισιωνισμό. Ο λαός του Ισραήλ υποφέρει και οι Εβραίοι ξέρουν καλά τι θα πει καταπίεση εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε ακόμα κάποια ευθύνη γι’ αυτό, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να τραβήξουμε μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πολιτική του Ισραήλ ως κράτους και τον Εβραϊκό λαό. Αυτό δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυΐα για να το καταλάβεις, αλλά υπάρχει πολύ μεγάλη πίεση με σκοπό να συγχωνευτούν αυτά τα δύο. Εγώ αναρωτιέμαι, ποιανού συμφέροντα εξυπηρετεί το να ταυτίζουμε την ισραηλινή πολιτική με ολόκληρο το Εβραϊκό έθνος;»

» Βρίσκομαι στην Παλαιστίνη εδώ και δύο εβδομάδες και μία ώρα, κι ακόμα δεν βρίσκω τις λέξεις για να περιγράψω αυτά που βλέπω. Δεν ξέρω αν πολλά απ’ τα παιδιά εδώ έχουν ζήσει ποτέ χωρίς τρύπες από οβίδες των τανκς στους τοίχους τους. Νομίζω ότι ακόμα και το μικρότερο απ’ αυτά τα παιδιά καταλαβαίνει ότι η ζωή δεν είναι έτσι παντού. Λατρεύουν να με βάζουν να εξασκώ τα περιορισμένα αραβικά μου. Σήμερα προσπάθησα να μάθω να λέω, «ο Μπους είναι ένα πιόνι», αλλά δεν νομίζω ότι μεταφράστηκε σωστά. Αλλά τέλος πάντων, υπάρχουν οχτάχρονα εδώ πιο συνειδητοποιημένα για τους μηχανισμούς της παγκόσμιας δομής της εξουσίας απ’ όσο ήμουν εγώ μόλις λίγα χρόνια πριν – τουλάχιστον σ’ ότι αφορά το Ισραήλ.

Τίποτε δεν θα μπορούσε να με προετοιμάσει για την πραγματικότητα της κατάστασης εδώ. Απλώς δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το έχεις δει. Κι ακόμα και τότε η εμπειρία σου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα: τι γίνεται με τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε ο ισραηλινός στρατός εάν πυροβολούσε έναν άοπλο Αμερικανό πολίτη, το γεγονός ότι εγώ έχω λεφτά να αγοράσω νερό ενώ ο στρατός καταστρέφει τα πηγάδια και, φυσικά, το γεγονός ότι εγώ έχω την επιλογή να φύγω. Εμένα μου επιτρέπεται να δω τον ωκεανό.»

Τα παραπάνω κείμενα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο της παράστασης»  «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι», εκδόσεις Αιώρα. Η παράσταση βασίστηκε στο ημερολόγιο και την ηλεκτρονική αλληλογραφία της Ρέιτσελ Κόρι, ακτιβίστριας που δολοφονήθηκε από μπουλντόζα που πέρασε από πάνω της καθώς εκείνη με άλλους ακτιβιστές προσπαθούσε να εμποδίσει την κατεδάφιση ενός σπιτιού μίας οικογένειας Παλαιστινίων στις 16 Μαρτίου 2003.

άλλη η εικόνα στις ειδήσεις των 8 κι άλλο η πραγματικότητα.  στα ψιλά των εφημερίδων ακόμη σκοτώνονται στο ιράκ , στο αφγανιστάν. στην σομαλία χτες σκοτώθηκαν 28 άτομα και τραυματίστηκαν 60. στα ψιλά πάντα. δεν πουλάει βλέπεις γιατί δεν είμαστε εμείς, γιατί συνηθίσαμε και τον θάνατο τον κοστολογήσαμε με διαφημίσεις. δεν το συνειδητοποίησα τώρα, πάντα γινόταν. και πάντα αυτούς που προσπαθούσαν να βοηθήσουν να αλλάξει η κατάσταση τους πυροβολούσαν από παντού. ποιος είσαι εσύ τάχα που προσπαθείς να μας βγάλεις από την συνήθεια… από την αγία μας συνήθεια.

σάμπως εμείς πεθάναμε;

δυστυχώς ο φανατισμός νίκησε την αξιοπρέπεια. και δεν αφορά μόνο τον ένα πόλο αυτό.

πειρατικό ή ελεύθερο;

Σε λίγο ο Richard Stallman θα μιλήσει στο bfestival που διεξάγεται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην οδό Πειραιώς.

Ο Richard Stallman αποτελεί μία από τις κεντρικές μορφές , ίσως η πιο κεντρική, πίσω από την δημιουργία, ύπαρξη και διάδοση του ελεύθερου λογισμικού και της φιλοσοφίας του. Παραδείγματα ελεύθερου λογισμικού αποτελούν τα προγράμματα OpenOffice , Firefox, Gimp ενώ κλασσικό πια αποτελεί το λειτουργικό σύστημα linux. Σχετικά με την φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Με αφορμή το ελεύθερο λογισμικό θα ήθελα να αναφέρω μία δήλωση του Βασίλη Πύλη για το πώς χρησιμοποιείται η πειρατεία για την εδραίωση εμπορικών εφαρμογών.

«It’s easier for our software to compete with Linux when there’s piracy than when there’s not.»

και συμπληρώνει:

«As long as they are going to steal it, we want them to steal ours. They’ll get sort of addicted, and then we’ll somehow figure out how to collect sometime in the next decade.»

πηγή Wikipedia

για όσους δεν προλαβαίνουν ή γενικά δεν μπορούν να πάνε, μπορούν να παρακολουθήσουν την ομιλία και συζήτηση από εδώ ζωντανά.

that’s why i love them!

ούτε μισή μέρα δεν πέρασε

και το πειρατικό ξανασαλπάρησε

*ναι είναι μπαγιάτικη είδηση αλλά ήθελα να βγει

συνηθίσαμε στη βία

συνηθίσαμε στη βία.

αν έχουν σε κάτι κερδίσει σε κάτι οι τρομοκράτες και οι τρομολάγνοι είναι που την συνηθίσαμε. το πρώτο δείγμα ήταν με τον νεκρό 25χρονο. το δεύτερο είναι τώρα με τον 15χρονο.

καμία αντίδραση σε όλη αυτή την παράνοια που μπήκαμε κι όλο προχωράμε τυφλά και χωρίς αντίσταση. ή για να είμαι δίκαιος κάποιες σποραδικές αντιδράσεις.

όλοι έχουμε ευθύνη σε αυτό. όμως υπάρχουν τρόποι έστω ακόμη και τώρα για να αντιδράσουμε. ειδικά για τον 15χρονο είναι μία τραγική ευκαιρία (με όλες τις σημασίες της τραγική) να αντιδράσουμε στην τρομοκρατία και στην τρομογλαγνία. μία αντίδραση για αυτό το αθώο θύμα που επειδή ήταν μετανάστης δεν σημαίνει ότι δεν είχε αξία.

όμως είμαστε ρατσιστές. ας το παραδεχθούμε. επειδή ήταν μετανάστης και φτωχός θεωρήσαμε μικρή την απώλεια. ένα ακόμη συμβάν στο δελτίο ειδήσεων, ένας ακόμη αριθμός. όχι δεν ήμουν εγώ. δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ. μια ευχάριστη οδυνηρά ψευδαίσθηση.

όπως δεν χρειαζόμαστε να μας εκφοβίζουν με τα φαντάσματα τρομοκρατών έτσι δεν χρειαζόμαστε και ζορό να δικάζουν για εμάς. δεν ήταν παράπλευρη απώλεια το παιδί αυτό. ήταν θύμα τους, θύμα μας γιατί  τους ανεχόμαστε.

οι μετανάστες είχαν καλέσει σε σιωπηρή διαμαρτυρία έξω από την βουλή. δεν είχε γίνει γνωστό όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο post. καλύφθηκε. καπελώθηκε. και το κείμενο του καλέσματος έγινε γνωστό από παράπλευρα εναλλακτικά μέσα όπως το indy.gr, το indymedia ή το tvxs . δεν είναι ντροπή;

και η αριστερά; δεν θα έπρεπε να αντιδράσει; από τα εθνίκια δεν περιμένω κάτι παρά τις γνωστές μαλακίες αλλά από εσάς ρε παιδιά; τότε σιωπή και τώρα σιωπή. ούτε κρατική ούτε «επαναστατική» τρομοκρατία. κανέναν τους.

είναι ανάγκη να γίνει μία διαμαρτυρία, να υπάρξει μία αντίδραση. να ξυπνήσουμε. να μην μαζευτούμε στο σπίτι μας κι απλά να βλέπουμε την ζωή μέσα από την γυάλα. δεν είναι τη tv το παράθυρό μας στην ζωή. μπορούμε πολύ περισσότερα από όσα δείχνουν στα δελτία των 8.

στη θέση του έφηβου θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας .

καλή δύναμη στους γονείς και στην αδερφούλα του.