ΑΜΠ* ένα μουσείο που οι περισσότεροι το αγνοούν

Σήμερα στο *Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά είχε μία πολύ ενδιαφέρουσα και μάλλον πολύ όμορφη μουσική βραδιά. Μάλλον διότι δεν μπόρεσα δυστυχώς να πάω. Για την συγκεκριμένη εκδήλωση μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ από το culturenow.

Όμως ας μιλήσουμε για το Μουσείο. Το Μουσείο βρίσκεται στην Χαριλάου Τρικούπη 31 απέναντι από την Ελληνογαλλική Σχολή ο Άγιος Παύλος.

Όπως πιθανόν θα μπορείτε να δείτε στον χάρτη, το μουσείο αυτό παρότι μικρό περιλαμβάνει στα εκθέματά του ένα αρχαίο θέατρο, το οποίο κατά τις καλοκαιρινές περιόδους φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις. Στα εκθέματά του περιλαμβάνονται όπως θα ήταν και λογικό αρκετά ευρήματα από τις εμπορικές δραστηριότητες του λιμανιού. Υπάρχουν εκθέματα από όλες σχεδόν τις περιόδους (αρχαϊκή, κλασσική, ελληνιστική, ρωμαϊκή) ενώ σε μία αίθουσά του μπορεί να δείτε ένα αναστηλωμένο ταφικό μνημείο. Επίσης εντυπωσιακά είναι το άγαλμα της Αθηνάς, του Ανδριανού αλλά και του τεράστιου λιονταριού, το οποίο μάλιστα θα δείτε πρώτο πρώτο εισερχόμενοι/-ες στην έκθεση.

Το μουσείο υπάρχει από το 1935 όμως οι περισσότεροι Πειραιώτες το αγνοούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε συνέντευξή  του ,πριν τις δημοτικές εκλογές,  ο ίδιος ο Μαρινάκης ανέφερε αυτή την άγνοια των νέων Πειραιωτών. Και μπορεί ο Μαρινάκης να το είπε για να δείξει ότι είναι ευαισθητοποιημένος και καλλιεργημένος όμως το γεγονός είναι πραγματικό.

Αν αποφασίσετε να κατεβείτε στο Δημοτικό Θέατρο ή στην Πλατεία Τερψιθέας και να πάτε ποδαράτα στο Μουσείο, θα μπορέσετε να δείτε κι άλλα αρχαιολογικά αλλά κι όχι μόνο μνημεία. Όπως ρωμαϊκά ερείπια ή η προτομή του Δημήτρη Ροντήρη που βρίσκεται μέσα σε ένα πράσινο αλλά ερειπωμένο παγκάκι. Ο Ροντήρης ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης  ενώ από την σχολή του είχανε περάσει η Μελίνα Μερκούρη αλλά και η Ζωρζ Σαρή.

Στον παράλληλο με την κεντρική οδό δρόμο, την Καραΐσκου μπορείτε να δείτε αρχαιελληνικά κτίσματα ή μάλλον ερείπια κτισμάτων. Χαρακτηριστικό τους, όπως με είχε ενημερώσει παλιά μία αρχαιολόγος, είναι ότι ο Ιπποδάμειος τρόπος με τον οποίο έχουν οργανωθεί. Τι είναι αυτός ο τρόπος; Είναι αυτό που δεν κάνουν οι νεοέλληνες. Ο Ιππόδαμος θεωρείται ο πατέρας της πολεοδομίας και είναι ο εισηγητής της ιδέας ότι ένα σχέδιο πόλεως μπορεί να ενσωματώνει μια λογική κοινωνική διάταξη (από το αντίστοιχο λήμμα της βικιπίντια) . Δηλαδή πολύ λογικά είχε σκεφτεί ο άνθρωπος ότι πρώτα σχεδιάζουμε το που θα μπουν οι δρόμοι, οι αποχετεύσεις και τα κτίσματα και μετά αρχίζουμε να χτίζουμε.

Αν επισκεφτείτε την περιοχή μέρα κι έχετε χρόνο περάστε κι από τον ναό του Αγίου Νικολάου. Όχι τόσο για θρησκευτικούς λόγους αλλά πολύ περισσότερο για αρχιτεκτονικούς – καλλιτεχνικούς λόγους. Ο ναός αυτός παρότι ορθόδοξος έχει έντονα αρχαιοελληνικά στοιχεία ενώ μέσα οι εικόνες έχουν έντονο το ρεαλιστικό στοιχείο, κάτι που δεν είναι και τόσο συνηθισμένο στις ορθόδοξες εκκλησίες.

Στο Μουσείο κανείς μπορεί να φτάσει με το 040 ερχόμενος στον Πειραιά , τρόπος ο οποίος κατά την γνώμη μου είναι κι ο πιο σύντομος. Με το αυτοκίνητο δεν το συνιστώ διότι το πρόβλημα με την στάθμευση είναι μεγάλο και στον Πειραιά. Με την ίδια γραμμή μπορεί να επιστρέψει στην Αθήνα.

Ελπίζω να ήρθατε σε επαφή με άλλον Πειραιά που ίσως αγνοούσατε. Και οι αναφορές στους αρχαίους και στο μουσείο είναι κυρίως για να έρθουμε σε επαφή με το παρελθόν μας δημιουργικά. Όχι με εθνικιστικές ονειρώξεις που κυρίως έχουν στόχο να καλύψουν το πνευματικό μας κενό.

Firefox και μυαλά στα κάγκελα

Με την αλεπού άρχισα να καταλαβαίνω την σημασία του ανοιχτού δικτύου, της ανοιχτής πληροφορίας, την αίσθηση (έστω στο ελάχιστο) του να μπορείς να προσαρμόζεις τον φυλλομετρητή στα μέτρα σου κι όχι να προσαρμόζεσαι εσύ στα δικά του.Να μπορείς να κάνεις γρήγορα και λειτουργικά την δουλειά σου. Και γιατί ίσως να είναι μαζί με τον vlc τα πιο πετυχημένα και ευέλικτα προγράμματα ανοιχτού κώδικα.

Δεν γράφω συχνά για προγράμματα αλλά…
Χρόνια πολλά Firefox. 🙂
Είσαι σχεδόν μία στάση ζωής.

Για τα δέκα χρόνια η Mozilla έχει στήσει μία ιστοσελίδα όπου μας δείχνει τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μεταφέρουμε την αγάπη μας για τον firefox.Για όσους/-ες ενδιαφέρονται ας πατήσουν εδώ.

 

Ενώ επετειακές ταπετσαρίες για υπολογιστές, κινητά ή ταμπλέτες μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.

Είναι ο Πανούσης αντικομμουνιστής;

Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτάκουσα την συνέντευξη του Πανούση στην Ελληνοφρένεια σοκαρίστηκα. Τόσο μένος ενάντια στο ΚΚΕ και στο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσα να το καταλάβω. Είναι όμως ένα μένος ενάντιά τους;

Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά  σε δεύτερη ακρόαση τον Πανούση θα παρατηρήσει ότι το πρόβλημά του είναι ότι η Αριστερά , η κομμουνιστική και η μη, δεν είναι καθόλου ριζοσπαστική. Εξέφρασε αυτό που σκεφτόμαστε οι περισσότεροι/-ες που είμαστε πιο κοντά σε αυτούς τους χώρους. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μία απλή εναλλαγή «προοδευτικής» εξουσίας κι ότι το ΚΚΕ απλά θέλει να το παίζει ορθόδοξος κομμουνιστής που δεν ξεφεύγει κόμμα από όσα είπε ο Μαρξ. Οπότε σε δεύτερη ακρόαση μου ήρθε κατευθείαν το ερώτημα: «Είναι η Αριστερά έτοιμη να αλλάξει κι αυτή; Να γίνει ριζοσπαστική; Είναι έτοιμη να φέρει στο φως τις αλλαγές που κυοφορούνται υπόγεια; Όπου οι περισσότεροι/-ες τις νοιώθουμε ως ανάγκη των καιρών; »

Οι κριτικές από ανθρώπους όπως είναι ο Πανούσης, ο Κοροβέσης, η ομάδα της Ελληνοφρένειας είναι πολύ σημαντικές για τον χώρο της Αριστεράς. Δεν πρέπει να τις φοβάται η Αριστερά αλλά να τις παίρνει σοβαρά υπόψη της. Ο αριστερός δεν πρέπει να φοβάται την κριτική. Ειδικά από αυτούς που πρόσκεινται στις ιδέες του.

Λίγο Μαρξ να είχαν διαβάσει οι σύντροφοι/-ες θα γνώριζαν ότι οι κοινωνικές αλλαγές όταν δεν πραγματοποιούνται τελικά με προοδευτική κατεύθυνση, είναι καταδικασμένες να πραγματοποιηθούν με αντιδραστική κατεύθυνση. Κι αυτό το νοιώθουμε και το φοβόμαστε.

Και ναι το ξέρουμε ότι ο καπιταλισμός είναι ένα άδικο σύστημα και βάρβαρο. Εμείς τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε ως εναλλακτικό και δίκαιο. Και ριζοσπαστικό; Την καλύτερη διαχείρισή του;

Εδώ μπορείτε να ακούσετε όλη την συνέντευξη του Τζίμη Πανούση στην Ελληνοφρένεια. Από την άλλη τα παιδιά της Ελληνοφρένειας και ειδικά ο Θύμιος έδειξαν ότι μπορούν να δεχθούν την άλλη άποψη ακόμη κι αυτή τους καθυβρίζει. Οπότε τους αξίζει κι ένα μεγάλο μπράβο.

Η ανάρτηση έγινε με αφορμή το άρθρο της Λίλας Σταμπούλογλου στο protagon.

 

webcam girls – the true story

Το BBC3 στις 24 Φεβρουαρίου του 2014 έκανε ένα αφιέρωμα – ντοκιμαντέρ για τα κορίτσια νεαρής ηλικία που βγάζουν χρήματα κάνοντας σεξ ή στριπτίζ πίσω από μία γουέμπ κάμερα.

Μας παρουσιάζει την καθημερινότητά τους, τους λόγους που τις οδήγησαν σε αυτή τη επιλογή, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ή τις περίεργες καταστάσεις που έχουν βιώσει με τους διάφορους πελάτες.

Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Δεν είναι άγνωστο το ότι το σεξ πουλάει αλλά με προβληματίζουν δύο συγκεκριμένα πράγματα:

1) παρότι ζούμε υποτίθεται σε μία απελευθερωμένη σεξουαλικά κοινωνία ολοένα και περισσότερος κόσμος φοβάται την πραγματική επαφή, κι όταν γίνεται αυτή γίνεται κάτω από στερεότυπα

2) παρόλη την ισότητα που έχει επιτευχθεί ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες , οι μοναδικοί τρόποι για να βγάλει πολλά λεφτά μία γυναίκα είναι είτε να απαρνηθεί το φύλο της και να καπηλευθεί ένα ανδρικό στερεότυπο ώστε να γίνει αποδεκτή και σεβαστή , ή είτε να παίξει καθαρά με το σώμα της, να γίνει αντικείμενο πόθου. Ειδικά το δεύτερο είναι το πιο συνηθισμένο και το πιο αρρωστημένα αποδεκτό.