Είναι εκπληκτικό ότι όσες γενιές κι αν περάσουν, όσο κι αν εξελιχθεί η τεχνολογία, τα παιδιά πάντα στην παραλία ή σε κάποια αλάνα θα προσπαθήσουν να φτιάξουν το «σπιτάκι» τους. Και έχει τόση ομορφιά όλη αυτή η αφαιρετική κατασκευή που οι λέξεις περισσεύουν.
Από την παραλία της Φτελιάς στην Μύκονο
Ειναι περιεργα τα παιχνιδια της φυσης. Ενα απλο υλικο, ο βραχος, σμιλεύεται απο το νερο, τον αερα και με το χρονο σχηματιζονται μορφες που ενεργοποιουν φαντασια μας.
Ενα τετοιο φυσικο γλυπτο ειναι και αυτο εδω που εντοπισα σε μια παραλια της Μυκονου.
Ο δρακος της Μυκόνου
Καπως ετσι θα γεννησαν οι πρωτοι ανθρωποι τους μυθους και αρχισαν να κατακτουν το εργαλειο της φαντασιας και να σμιλεψουν με την σειρα τους την πραγματικοτητα.
Να βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο έρημα σημεία του νησιού. Στο πιο βόρειο και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα. Γύρω ο αέρας να χτυπά, κυριολεκτικά. Και η μηχανή να μην αντέχει το φως και να μετατρέπει απευθείας την λήψη σε ασπρόμαυρο-σέπια. Εκεί. Στα πρώην μεταλλεία Μυκόνου.
σακιδιο 