Τρία χρόνια πριν. Σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα από τότε. Τόσο δακρυγόνο, φόβος μέσα στο χάος. Κι όσο δεν συνειδητοποιούμε ότι η δημοκρατία είναι κατά βάση και θέμα οικονομικής ισονομίας τόσο θα βαθαίνουμε στην κατάθλιψή μας και θα νοσταλγούμε καθεστώτα-κλουβιά.
ενώ υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας κάποιοι νοσταλγούν τον απαγχονισμό της. Απογοήτευση.
Δεν συνηθίζω να ανεβάζω δυο δυο τις αναρτήσεις μου. Όμως μία ξαφνική πορεία στο λιμάνι από φασιστοειδή μου το επιβάλει. Γενικά το θέμα του φασισμού και της ρατσιστική , κι όχι μόνο, βίας πάντα με αφορά. Δεν θα κάνω τώρα μία ανάλυση του φαινομένου που βιώνουμε ακόμη και σε μικρά καθημερινά θέματα αλλά και το πώς φασιστικοποιούμαστε καθημερινά. Θα παραθέσω όμως ένα βίντεο πάλι από ομιλία που έγινε στο TED από τον Φίλιπ Ζιμπάρντο όμως αυτή τη φορά
Ο Φίλιπ Ζιμπάρντο ήταν ο υπεύθυνος του Πειράματος της Φυλακής του Σταντφορντ, όπου φοιτητές συμμετείχαν σε ένα πείραμα 3 ημερών όπου οι μισοί ήταν κρατούμενοι κι άλλοι μισοί δεσμοφύλακες. Σε αυτή του την ομιλία αναφέρεται και στα γεγονότα των ανακρίσεων στο Άμπου Γκράιμπ. Ενώ σε ένα σημείο της ομιλίας του αναφέρει τα εξής:
«ποιές είναι οι επτά κοινωνικές διαδικασίες που στρώνουν το δρόμο στο κακό;
1. Το να κάνεις αλόγιστα το πρώτο μικρό βήμα.
2. Η απανθρωποποίηση των άλλων.
3. Η απεξατομίκευση σε συνθήκες ανωνυμίας.
4. Η διάχυση της προσωπικής ευθύνης.
5. Η τυφλή υποταγή στην εξουσία.
6. Η άκριτη συμμόρφωση στις νόρμες τις ομάδας.
7. Η παθητική ανοχή στο κακό μέσω της αδράνειας ή της αδιαφορίας.»
Δική μου προσθήκη: Κι αυτές οι παράμετροι δεν είναι τόσο άσχετες με την φασιστικοποίηση της καθημερινότητάς μας και κυρίως της συμπεριφοράς μας. Και σκεφτείτε πόσα έχετε κάνει , και κάνει καθημερινά.
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα μία ανάρτηση με βίντεο του Γιώργου Παπανδρέου (γνωστού κι ως GAP). Όμως ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ομιλία του στο TED μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Είναι ρεαλιστική παρότι μοιάζει άσχετη με τη παρούσα κατάσταση.
Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση της Κρίσης (όχι μόνο της Ελλάδας) και με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν είχαν ακουστεί.
όταν έγιναν τα γεγονότα με την εισβολή στους χώρους των καταλήψεων ήμουν μακρυά από την Αθήνα. αλλά και να ήμουν δεν είμαι από τα πιο συγκρουσιακά άτομα. η αλληλεγγύη μου είναι στο να μιλώ για αυτά. να τα διαδίδω. όσο μπορώ να μην σιωπώ.
όταν ήμουν το λοιπόν εκτός Αθηνών είχε γίνει μία πορεία συμπαράστασης στην κατάληψη της villa amalias. μία πορεία που θάψανε τα κανάλια και ο περισσότερος τύπος.
η ομάδα διακόπτες ευτυχώς το κινηματογράφησε οπότε έχει υπάρξει υλικό με αυτήν την πορεία που πραγματικά με εντυπωσίασε.
γεγονότα προετοιμάζονται και θα είναι πιο δυναμικά στο μέλλον. δυστυχώς η παλιά Ελλάδα είναι ένα ζόμπι (ούτε καν βαμπίρ), μία νεκροζώντανη μαριονέτα. πεθαίνοντας θέλει να πάρει μαζί της τους όποιους σπόρους αμφισβήτησής της. δεν διψά για ζωή αλλά για θάνατο , καθώς αποσύρεται.
υγ ναι το έχω ξαναβάλει το βίντεο. αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε αυτό ξανά.
σακιδιο 