Avery Dean – ένας μικρός εφευρέτης

Τον πιτσιρικά Avery Dean τον ανακάλυψα τυχαία. Είναι εκπληκτικός τούτος εδώ ο νεαρός, τόσο για τις κατασκευές του όσο και για την φαντασία που κρύβεται πίσω από αυτές. Είναι ένα από τα τρανταχτά παραδείγματα για το πώς τα κατασκευαστικά παιχνίδια τύπου Lego, μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για να πάει τη φαντασία και την δημιουργικότητα του παιδιού πολύ πιο πέρα.

Επίσης είναι εκπληκτικό το πώς λύνει τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ή μάλλον θέτει η φαντασία του.

Για παράδειγμα σε αυτό το βιντεάκι του 2014 έχει φτιάξει ένα κάστρο όπου αναλόγως το τι φιγούρα θα βάζει μπροστά την πύλη του θα εμφανίζεται κι ο αντίστοιχος φρουρός. Το πώς έλυσε το πρόβλημα αυτό μας το εξηγεί ο ίδιος και είναι απολαυστικότατος ο τρόπος του που μας το παρουσιάζει και φαίνεται τρελά ότι το απολαμβάνει.

Στο τελευταίο του βίντεο μάλιστα έχει προχωρήσει κατά πολύ φτιάχνοντας δύο αυτόνομες μαριονέτες (στα 9 του χρόνια !!!! ), προ-προγραμματισμένες . Συγκρατήστε καλά την ηλικία. Αυτό το παιδί στα 9 του χρόνια ξέρει να παρουσιάζει με τόση απλότητα το πρότζεκτ του το οποίο προσωπικά δεν το βρίσκω και τόσο απλό. Όμως είναι απλό για το ίδιο γιατί το αγαπά και αυτό μας το περνά.

Χρησιμοποίησε την σειρά Mindstorm της Lego που είναι η σειρά ρομποτικής της εταιρίας καθώς και την σειρά Technic που είναι πιο κοντά στην μηχανική. Η σειρά Mindstorm του δίνει την δυνατότητα να προγραμματίσει, να φτιάξει κώδικα για το πώς θα αντιδρά η κάθε μαριονέτα ξεχωριστά. Ενώ η σειρά Technic να προσεγγίσει την πιο φυσιολογική  κίνηση των μαριονετών, το βλέπουμε πολύ καθαρά όταν αναφέρεται στις αρθρώσεις των μαριονετών και στην κίνηση του στόματος.

Κι όλα αυτά σε ένα βιντεάκι που ο ίδιος απολαμβάνει και έχει χιούμορ χωρίς να χάνει σε επαγγελματισμό του (μιλάμε για παιδί που είναι τώρα 10 με 11ετών).

Συγχαρητήρια στους γονείς του και στον ίδιο εύχομαι πάντα να απολαμβάνει έτσι την δημιουργικότητά και την φαντασία του.  Μπράβο Avery.

 

Ο δεινοσαυρος ή ο δρακος της Μυκονου

Ειναι περιεργα τα παιχνιδια  της φυσης. Ενα απλο υλικο, ο βραχος, σμιλεύεται απο  το νερο, τον αερα και με το χρονο σχηματιζονται μορφες που ενεργοποιουν φαντασια μας. 

Ενα τετοιο φυσικο γλυπτο ειναι και αυτο εδω που εντοπισα σε μια παραλια της Μυκονου.

Ο δρακος της Μυκόνου


Θα μπορουσε να ειναι τα απομεινάρια ενός απολιθωμένου σκελετου δεινοσαυρου. Απο την αλλη, και με την λογικη του μυθου και του παραμυθιου, θα μπορουσε να ‘ναι ενας αρχαιος δρακοντας που νικηθηκε σε μια μαχη ή που κοιμαται και περιμενει τη στιγμη για να ξυπνησει.

 Καπως ετσι θα γεννησαν οι πρωτοι ανθρωποι τους μυθους και αρχισαν να κατακτουν το εργαλειο της φαντασιας και να σμιλεψουν με την σειρα τους την πραγματικοτητα.

η φαντασία της και η σημασία της

Η φαντασία είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια. Σε όλες τις εποχές, χωρίς η εποχή μας να αποτελεί εξαίρεση ,θεωρείται ότι  αποτελεί κατάλοιπο της παιδικής μας ηλικίας.  Κι ότι αφορά ανώριμα άτομα κι αιθεροβάμονες . Κι επειδή ολοένα η λογικίστικη αντίληψη γίνεται κοινός λόγος και τρόπος σκέψης, οι άνθρωποι συνηθίζουμε να κοιτάμε τις εξελίξεις σε έναν βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Μάλιστα παρότι αυτή η αντίληψη , η λογικίστικη, ευαγγελίζεται έναν κόσμο με συνεχή πρόοδο τελικά οδηγεί σε μία στασιμότητα κι αντιπαραγωγικότητα.

Όμως μιλούσα για τη φαντασία. Κι οι πιο ειδικοί είναι πρώτοι απ΄όλους τα παιδιά. Στην παιδική μας ηλικία η φαντασία είναι ένα από τα βασικά μας εργαλεία κατανόησης του κόσμου. Είναι ο τρόπος μας να αντιληφθούμε  την πραγματικότητα και είτε να την αντιμετωπίσουμε είτε να την γευτούμε. Το παράξενο είναι ότι αυτό το εργαλείο τιθασεύεται στο σχολείο και πολλές φορές εκμηδενίζεται.

Την προσωπική αλλά και κοινωνική σημασία της φαντασίας μας της εξηγεί ένας δεύτερος στην βαθμίδα ειδικός, ο συγγραφέας – παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς στο παρακάτω βίντεο από το TedEx της Αθήνας που έγινε το 2013.

Προσωπικά μου έκανε εντύπωση η συσχέτιση της φαντασίας με την επιστήμη. Δεν  είχα συνειδητοποιήσει την σημασία της και πόσο ουσιαστική είναι για την εξέλιξη της επιστήμης αυτό το εργαλείο.

Θυμήθηκα αυτή τη διάλεξη βλέποντας τελευταία το Cosmos όπου ο παρουσιαστής μας καλεί να φανταστούμε για να κατανοήσουμε αυτά που θα μας πει.

Κλείνοντας δεν θα μπορούσα σε μία ανάρτηση που αφορά την φαντασία να μην έχω το παρακάτω βίντεο. Ένα μικρό κοριτσάκι από την Γαλλία μας αφηγείται μία φανταστική ιστορία που έχει πλάσει με το μυαλό του. Μέσα από την αθώα τυπικά αφήγηση προσέξτε πόσες παρατηρήσεις έχει κάνει, καθώς και τις αντιλήψεις για τον κόσμο γύρω της. Απλά εκπληκτική.

 

«Κάποιες φορές απορώ πώς μπορούν να υπάρχουν τόσα έξυπνα παιδιά και τόσοι απελπιστικά ηλίθιοι ενήλικες.»

Νομίζω ότι το είπε ο Αλέξανδρος Δουμάς ο γιος.