με απλά λόγια

Η προηγούμενη ανάρτηση δεν μου άρεσε. Ενώ όσα έγραφα ήταν αληθινά όσο τα ξαναδιάβαζα μου φαινόντουσαν υπερβολικά, ψεύτικα. Έτσι την αφαιρώ και με απλά λόγια γράφω:

Το λεπόν

Εδώ και μερικούς μήνες ο Θάνος Καλαμίδας μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω στο περιοδικό ArsOvi του οποίου τα τεύχη μπορείτε να τα προμηθευτείτε απ’ εδώ.

Το ArsOvi είναι ένα  δωρεάν διαδικτυακό περιοδικό. Σε κάθε τεύχος του υπάρχει ένα κεντρικό θέμα όπου αναλύεται μέσα από  διαφορετικές οπτικές. Το τελευταίο τεύχος ασχολείται με τα Καλοκαιρινά βιβλία. Αλήθεια τι κατηγορία είναι το καλοκαιρινό βιβλίο; Υπάρχει ή ένα κατασκεύασμα του μάρκετινγκ; Προσωπικά νομίζω ότι μου έδωσε πάσα για την επόμενη ανάρτησή μου. Θα δείξει.

Πέρα της κεντρικής θεματικής υπάρχουν κι άλλες στήλες οι οποίες δεν ασχολούνται απαραίτητα με αυτήν. Αυτές μπορεί να είναι ποιήματα, διηγήματα, κείμενα τέχνης κτλ.

Προσωπικά στο συγκεκριμένο περιοδικό οι συμμετέχοντες μου έχουν δώσει την αίσθηση δεν προσπαθούν να τραβήξουν το μάτι αλλά να μιλήσουν για κάτι που αγαπούν και να το μοιραστούν μαζί μας. Έχουν μία εσωτερική ανάγκη (όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται) να επικοινωνήσουν και να μοιραστούν. Ελπίζω να τα βρείτε ενδιαφέροντα.

Στη δική μου στήλη (Θραύσματα πόλης) ανεβάζω φωτογραφίες που έχω τραβήξει με το κινητό από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως από την Αθήνα. Κάτω από κάθε φωτογραφία υπάρχει κι ένα μικρό σχόλιο. Κυρίως ασχολούμαι με αυτά που προσπερνάμε καθημερινά στις πόλεις μας.

Θάνο σε ευχαριστώ για την ευκαιρία.

Από εσάς περιμένω εντυπώσεις, όχι απαραίτητα για την στήλη μου αλλά και γενικά για το περιοδικό. 🙂

Η φωτογραφία είναι μία από αυτές τις φωτογραφίες που έχω ανεβάσει και στο περιοδικό. Βρίσκεται στο Πειραιά και νομίζω ότι αποτελεί ένα «μνημείο» αρχιτεκτονικού μινιμαλιστικού υπερρεαλισμού. Ίσως να είναι το εξοχικό ξαδέρφου του Χάρρυ Πότερ από την άλλη (ποιός θα περνούσε μέσα από τον τοίχο; ).

R.I.P. Dio

Μία από τις καλύτερες φωνές της μέταλ και της μουσικής γενικότερα έφυγε χτες. Καλό ταξίδι Dio, για πολλούς από εμάς ήσουν ένας πραγματικός θεός της μουσικής και πιο συγκεκριμένα της σκληρής μουσικής.

Από σκρίνσοτ της επίσημης ιστοσελίδας του Ronnie James Dio.

Οι πιο πολλοί/-ες θα τον αναγνωρίσουν στην παρακάτω μπαλάντα

(νέα προσθήκη)

επίσης ένα τραγούδι φόρος τιμής από τον Jack Black για τον Dio.

πάμε για μια καινούρια αρχή (;)

Δυστυχώς το διαζύγιο με τον blogger ήταν λίγο άκομψο και με έπιασε σε περίοδο που όχι απλώς δεν βαριόμουν αλλά το αντίθετο, ήθελα να γράψω παρόλο που ο χρόνος που ήταν λιγοστός. Δεν ξέρω αν θα είναι οριστικό , σίγουρα όμως βρισκόμαστε σε διάσταση.

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι τους χωρισμούς πρέπει να ακολουθεί μια δημιουργική συνέχεια -αρχή. Έτσι αντί να μεταφέρω το «διαδρομές και διαθλάσεις» στο wordpress σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο ωραίο να ξεκινήσω εν μέρη από την αρχή.

Οπότε με τη μετάβασή μου ξεκινώ ένα ακόμη blog, το sakidio.Το σακίδιο θα έχει σκοπό να είναι πιο ταξιδιάρικο και αυθόρμητο από τον προκάτοχό του.  Το «διαδρομές και διαθλάσεις» έκλεισε τον κύκλο του, έστω και λίγο άκομψα . Είχε ξεκινήσει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες όπου δεν υπάρχουν πια (και είναι εντελώς φυσιολογικό). Πιο ρομαντικές θα έλεγα.  Επειδή όμως πιστεύω ότι δεν του αξίζει αυτό το τέλος, θα υπάρξουν δύο με τρία το πολύ μεταβατικά posts, Google θέλοντος. Οι λόγοι για τους οποίους νιώθω πικραμένος θα εξηγηθούν σε ένα από αυτά τα posts που στο «διαδρομές και διαθλάσεις».

Τέρμα όμως με τα μνημόσυνα. Κάθε τέλος έχει την μυρωδιά μιας αρχής. Και το σακίδιο είναι αλήτης και όπου γης και πατρίς. Φτύνει τον χώμα και κοιτά με ύφος, μαγκιόρικα…  Πριν φύγει στέλνει φιλί στο ψηλό κουτσουπωτό μωρό που μας το παίζει δύσκολο (αλλά θα δει αυτή :-p ).

σημείωση: Τα πάντα θα στηθούν από την αρχή, ακόμη και οι παραπομπές σε άλλα blogs. Και επειδή κάθε jamάρισμα θέλει και το χρόνο του , να είστε λίγο επιεικείς με το «θέμα» 🙂 Άλλωστε ξέρω ότι είστε ωραίοι τύποι και (πολύ πιο) ωραίες τύπισσες 😉