Δεκαετία του 50. Περού. Στρατιωτική Σχολή – Οικοτροφείο Αρρένων. Μία τελευταία ελπίδα για τους απόκληρους εκείνης της εποχής. Ελπίδα άλλοτε για τους ίδιους, άλλοτε και για την οικογένειά τους.
Όμως μιλάμε για έφηβους. Έτσι εδώ το χάος του εφηβικού μυαλού και ανατροπή συναντιούνται με την στρατιωτική αντίληψη και πειθαρχία. Κοινός τους τόπος η έντονη πατριαρχική λογική. Η επιβολή και η ιεραρχία οι βασικές αξίες τους. Αν και τους έφηβους τους σώζει ο ρομαντισμός τους ενώ οι στρατιωτικοί χάνονται μέσα στους δαιδαλους της ιεραρχικής αναρρίχησης. Συνέχεια
σακιδιο 