Το συγκεκριμένο σύνθημα γράφτηκε στο κέντρο του Πειραιά την επομένη του θανάτου του Στάθη Ψάλτη. Όταν το είδα πάγωσα. Μου φάνηκε ηλίθιο και κακόγουστο. Σοκαρίστηκα. Δεν έχει σημασία τι γνώμη έχω για τον ηθοποιό Στάθη Ψάλτη. Μου φάνηκε να ξεπερνά τα όρια κατά πολύ. Ποιος μπορεί να είναι τόσο αναίσθητος;
Τα ξεπερνούσε όμως;
Σε δεύτερη ανάγνωση βγάζει πίκρα. Πικρό χιούμορ που θα ταίριαζε στην λογική της εποχής της βιντεοκασέτας. Όσοι την προλάβαμε γνωρίζουμε την αισθητική της. Χοντροκομμένο αντίο ίσως με διάθεση ξορκισμού του καρκίνου. Σατυρικό αντίο που μόνο οι πραγματικοί του φίλοι-θαυμαστές θα μπορούσαν να σκεφτούν. Ίσως τελικά να μην είναι κακόγουστο. Ίσως ήταν το μόνο ειλικρινές αντίο για τους ξένους αλλά φίλους του. Που ίσως μόνο αυτός θα μπορούσε να καταλάβει και να απαντήσει:
«Ναι πολύ κωλόπαιδο αυτός ο καρκίνος φίλε μου. Αντίο»
σακιδιο 