Αυτές τις ημέρες έχουν γραφτεί πολλά για την Χιροσίμα και την ατομική βόμβα που έπεσε εκεί πριν 70 χρόνια. Υπάρχουν άρθρα που έχουν αναλύσει με πολύ ικανοποιητικο τόσο τους λόγους και τις αιτίες που έπεσε αυτή η βόμβα καθώς η «αδερφή» της στο Ναγκασάκι. Άρθρα με σπάνιο φωτογραφικό υλικό όπως αυτό στο luben. Όμως δεν θα θελα να μιλήσω για αυτό.
Θα μιλήσω για ένα τραγούδι. Το 1968 ο σοβιετικός ποιητής Ραζούλ Γκαζμάτοφ επισκέπτεται το Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα καθώς και το μνημείο της Σαντάκο Σασάκι. Εκεί , οι γερανοί από χαρτί που έχει φτιάξει ένα κορίτσι κι έχει στολίσει το μνημείο τον καταδιώκουν και τον οδηγούν στο να γράψει το ποίημα «Οι γερανοί» ή αλλιώς Журавли́ στα ρώσικα. Το τραγούδι ηχογραφείται πρώτη φορά στις 9 Ιουλίου του 1969 και αποτελεί παραδοσιακό αντιπολεμικό τραγούδι της Ρωσίας. Αποτελεί τραγούδι μνημείο αναφοράς για τους νεκρούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Η πιο τρυφερή απόδοση του τραγουδιού που βρήκα ήταν από τον ίδιο τον συνθέτη που το μελοποίησε, τον Γιαν Φρένκελ.
Οι στίχοι αποδόθηκαν στα ελληνικά από τον Γιάννη Ρίτσο και τραγουδήθηκε από την Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Όσο για την φρίκη της ατομικής βόμβας νομίζω ότι ο ξυπόλυτος Τζεν είναι ο πιο κατάλληλος για να μας την περιγράψει. Ο ξυπόλητος Τζεν είναι μία σειρά γιαπωνέζικου κόμιξ ή αλλιώς μάνγκα το οποίο σχεδίασε ο Κεΐτζι Ναγκαζάουα το 1973. Σε αυτό το μάνγκα μας περιγραφει την Ιαπωνία κατά την διάρκεια του Δευτέρου Πολέμου, λίγο πριν καθώς και το πολύ μετά την ρήψη της βόμβας. Δεν κρύβει τίποτα. Μας περιγράφει την γιαπωνέζικη κοινωνία εκείνης της περιόδου. Τις ταξικές και πολιτικές διαβαθμίσεις. Την διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. Τον εθνικισμό. Το πώς αφέθηκαν πολλοί πολίτες να πεθάνουν μετά την ρήψη της βόμβας. Για το πώς τους εκμεταλλεύτηκαν οι υπόλοιποι , ανέπαφοι, γιαπωνέζοι. Για το πώς οι «πατριώτες» γιαπωνέζοι έγιναν έπειτα φιλαμερικανοί. Για το πώς προσπαθούσαν οι πολίτες με πρωτόγωνα μέσα να επιβιώσουν, τρωγοντας την σκόνη των τριμμένων οστών των πτωμάτων, για τους μαζικούς τάφους. Τίποτα δεν μένει κρυφό σε αυτό το εκπληκτικό κόμιξ. Ένα μικρό δείγμα από την απόδοσή του σε ταινια το 1983.
Το συγκεκριμένο βίντεο είναι πολύ σκληρό και δεν είναι για παιδιά και δυστυχώς δεν είναι υπερβολικό.
Ας μην ξεχνάμε. Δεν μας επιτρέπεται.
Μην συνηθίζουμε στην φρίκη.