η απάντησή μου είναι άμεση. Ναι.
Όσο τα βασικά αιτήματα του δεν έχουν γίνει κοινό αγαθό θα είναι πάντα επίκαιρο.
Ψωμί; ελάχιστοι το έχουν πια σίγουρο
Παιδεία; ολοένα και λιγότεροι επίσης
Ελευθερία; ολοένα και λιγοστεύει
Εθνική Ανεξαρτησία; Ε στην μπαμπανία δεν μιλάνε για σχοινί
-//-
Ίσως κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία δεν διορθώνεται με δικτατορίες αλλά με πολίτες. Είναι δύσκολη δουλειά να είσαι πολίτης. Θέλει να είσαι υπεύθυνος για λάθη της κοινωνίας στην οποία ζεις και να προσπαθείς να τα διορθώσεις.
-//-
Κάθε χρόνο θέλω να χαιρετήσω αυτά τα παιδιά που αψήφησαν την γενικευμένη μαλάκυνση. Που θέλησαν να αφήσουν την βολή τους.
Είναι εύκολο να κρίνεις. Πολύ πιο δύσκολο να δρας.
-//-
κάθε χρόνο , τέτοια εποχή , μου ρχονται στο νου οι στίχοι του Αναγνωστάκη
και δυστυχώς σε κάθε οθόνη, σε κάθε βήμα τους βρίσκω ακόμη επίκαιρους
Φοβάμαι
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
-//-
Κλείνω με ένα τραγούδι που. Δεν έχω να πω κάτι. Αν μπορείς να αισθανθείς κάτι απλά θα το αισθανθείς. Κι είναι πολύς ο καιρός που οι άνθρωποι κάθισαν να αφουγκραστούν την ψυχή τους. Φοβήθηκαν να πονέσουν και δεν συνειδητοποίησαν ότι μόλις είχαν πεθάνει. Θέλει θάρρος να ζεις. Ειδικά ελεύθερος.
Το ακούω και σκέφτομαι ότι περπατάμε μαζί. Χέρι χέρι τραγουδώντας. Πόση δύναμη έχει ένα τραγούδι. Σας ευχαριστώ. Αν έχει νόημα ένα ευχαριστώ. Δεν σας γνώρισα αλλά… κάτι λίγο από την ομορφιά σας γεύτηκα κι εγώ. Μία ομορφιά γλυκιά σαν στίχος, βήμα , χτύπος.
-//-
Αυτοί/-ες τότε έκαναν ότι έπρεπε για να ξεπλύνουν μία ξεφτιλισμένη κοινωνία. Μην τους λοιδορείς γιατί εσύ υπήρξες ή έχεις υπάρξει ή θα είσαι ανάξιος/-α.
Αλλά πιο ωραία στα χώνει ο πιτσιρίκος.
σακιδιο 
Στη χώρα που ζούμε παππού, οι ελέφαντες έχουν πέσει στην άκρη, ξεθεωμένοι από το χοροπηδητό δεκαετιών, αλλά εμείς διατηρούμε πεισματικά το απαράμιλλο ταλέντο μας να κάνουμε ότι δεν τους βλέπουμε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βασικα δεν καταλαβα τι θες να πεις. Νομιζω οτι υποπτευομαι αλλα κι αυτο οχι σιγουρο. Καλως ορισες παντως 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν καταφέρω να φτάσω μέχρι τα βαθιά γεράματα, θα γράψω ένα βιβλίο που θα έχει τίτλο «Αυτονόητα». Έχω τόσα πολλά να πω και ήδη στα σχεδόν τριάντα μου έχω κουραστεί απ’ αυτόν τον κόσμο. Καλά να είσαι, θα σου στείλω αντίτυπο με χειρόγραφη αφιέρωση. Μέχρι τότε, πάρε αυτό που ακολουθεί. Κι ελπίζω να κινήσω τη σκέψη σου. Εδώ είμαι παππού. Αθέατος παρατηρητής, όπως πάντα.
Το προφανές θα μας σκοτώσει,
το προφανές μας σκοτώνει.
Η τύχη μας εξαντλήθηκε.
Όπως πάντα ανασυντασσόμαστε
και περιμένουμε.
Δεν έχουμε ξεχάσει πώς να
Παλεύουμε
Αλλά η πολύχρονη μάχη μας έχει
Κουράσει.
Το προφανές θα μας σκοτώσει,
μας έχει καταβροχθίσει κιόλας το προφανές.
Εμείς το επιτρέψαμε.
Καλά να πάθουμε.
Ένα χέρι κινείται στον ουρανό.
Μια εμπορική αμαξοστοιχία περνάει μες τη νύχτα.
Οι φράχτες είναι ξεχαρβαλωμένοι.
Η καρδιά μένει μονάχη.
Το προφανές θα μας σκοτώσει.
Περιμένουμε, στερημένοι από όνειρα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
με ποιητικη διαθεση σε βλεπω. ομορφο ποιημα αν και αρκετα απαισιοδοξο κατα τη γνωμη μου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εγώ θα το έλεγα απλά ρεαλιστικό. Ο κόσμος και ο «κόσμος» έχουν αφήσει πίσω τους το κακό, στην εποχή που ζούμε προσπερνούν το χειρότερο και οδεύουν ολοταχώς προς το να μείνουν αποκαΐδια, κυριολεκτικά και μη. Και κάποιοι από εμάς θα ελπίζουμε μέχρι το τέλος ότι μετά θα βρεθούν φοίνικες. Παρόλα αυτά, το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρουμε, πλησιάζει. Έχουμε κρύψει τόσα «πτώματα» που θα μας πνίξει η μπόχα. Ίσως σε δυο-τρεις δεκαετίες, χρόνος ασήμαντος μπροστά στο εύρος της Ιστορίας. Κι αυτά στα λέει ένας φύσει αισιόδοξος συνάνθρωπος…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
τελειωνει ενας κοσμος οπως τον εχουμε γνωρισει αλλα θα γεννηθει ενας αλλος. καλυτερος; χειροτερος; αυτο θα το δουμε. αυτη ειναι η αποψη μου. Το να τελειώνει γενικά ο κόσμος το θεωρώ απίθανο
Μου αρέσει!Μου αρέσει!