είναι το Πολυτεχνείο επίκαιρο;

η απάντησή μου είναι άμεση. Ναι.

Όσο τα βασικά αιτήματα του δεν έχουν γίνει κοινό αγαθό θα είναι πάντα επίκαιρο.

Ψωμί; ελάχιστοι το έχουν πια σίγουρο

Παιδεία; ολοένα και λιγότεροι επίσης

Ελευθερία; ολοένα και λιγοστεύει

Εθνική Ανεξαρτησία; Ε στην μπαμπανία δεν μιλάνε για σχοινί

πολυτεχνείο

-//-

Ίσως κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία δεν διορθώνεται με δικτατορίες αλλά με πολίτες. Είναι δύσκολη δουλειά να είσαι πολίτης. Θέλει να είσαι υπεύθυνος για λάθη της κοινωνίας στην οποία ζεις και να προσπαθείς να τα διορθώσεις.

 

-//-

Κάθε χρόνο θέλω να χαιρετήσω αυτά τα παιδιά που αψήφησαν την γενικευμένη μαλάκυνση. Που θέλησαν να αφήσουν την βολή τους.

Είναι εύκολο να κρίνεις. Πολύ πιο δύσκολο να δρας.

-//-

κάθε χρόνο , τέτοια εποχή , μου ρχονται στο νου οι στίχοι του Αναγνωστάκη

και δυστυχώς σε κάθε οθόνη, σε κάθε βήμα τους βρίσκω ακόμη επίκαιρους

Φοβάμαι

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου ‘κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

-//-

Κλείνω με ένα τραγούδι που. Δεν έχω να πω κάτι. Αν μπορείς να αισθανθείς κάτι απλά θα το αισθανθείς. Κι είναι πολύς ο καιρός που οι άνθρωποι κάθισαν να αφουγκραστούν την ψυχή τους. Φοβήθηκαν να πονέσουν και δεν συνειδητοποίησαν ότι μόλις είχαν πεθάνει. Θέλει θάρρος να ζεις. Ειδικά ελεύθερος.

Το ακούω και σκέφτομαι ότι περπατάμε μαζί. Χέρι χέρι τραγουδώντας. Πόση δύναμη έχει ένα τραγούδι. Σας ευχαριστώ. Αν έχει νόημα ένα ευχαριστώ. Δεν σας γνώρισα αλλά… κάτι λίγο από την ομορφιά σας γεύτηκα κι εγώ. Μία ομορφιά γλυκιά σαν στίχος, βήμα , χτύπος.

-//-

Αυτοί/-ες τότε έκαναν ότι έπρεπε για να ξεπλύνουν μία ξεφτιλισμένη κοινωνία. Μην τους λοιδορείς γιατί εσύ υπήρξες ή έχεις υπάρξει ή θα είσαι ανάξιος/-α.

Αλλά πιο ωραία στα χώνει ο πιτσιρίκος.