είναι το Πολυτεχνείο επίκαιρο;

η απάντησή μου είναι άμεση. Ναι.

Όσο τα βασικά αιτήματα του δεν έχουν γίνει κοινό αγαθό θα είναι πάντα επίκαιρο.

Ψωμί; ελάχιστοι το έχουν πια σίγουρο

Παιδεία; ολοένα και λιγότεροι επίσης

Ελευθερία; ολοένα και λιγοστεύει

Εθνική Ανεξαρτησία; Ε στην μπαμπανία δεν μιλάνε για σχοινί

-//-

Ίσως κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία δεν διορθώνεται με δικτατορίες αλλά με πολίτες. Είναι δύσκολη δουλειά να είσαι πολίτης. Θέλει να είσαι υπεύθυνος για λάθη της κοινωνίας στην οποία ζεις και να προσπαθείς να τα διορθώσεις.

 

-//-

Κάθε χρόνο θέλω να χαιρετήσω αυτά τα παιδιά που αψήφησαν την γενικευμένη μαλάκυνση. Που θέλησαν να αφήσουν την βολή τους.

Είναι εύκολο να κρίνεις. Πολύ πιο δύσκολο να δρας.

-//-

κάθε χρόνο , τέτοια εποχή , μου ρχονται στο νου οι στίχοι του Αναγνωστάκη

και δυστυχώς σε κάθε οθόνη, σε κάθε βήμα τους βρίσκω ακόμη επίκαιρους

Φοβάμαι

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου ‘κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

-//-

Κλείνω με ένα τραγούδι που. Δεν έχω να πω κάτι. Αν μπορείς να αισθανθείς κάτι απλά θα το αισθανθείς. Κι είναι πολύς ο καιρός που οι άνθρωποι κάθισαν να αφουγκραστούν την ψυχή τους. Φοβήθηκαν να πονέσουν και δεν συνειδητοποίησαν ότι μόλις είχαν πεθάνει. Θέλει θάρρος να ζεις. Ειδικά ελεύθερος.

Το ακούω και σκέφτομαι ότι περπατάμε μαζί. Χέρι χέρι τραγουδώντας. Πόση δύναμη έχει ένα τραγούδι. Σας ευχαριστώ. Αν έχει νόημα ένα ευχαριστώ. Δεν σας γνώρισα αλλά… κάτι λίγο από την ομορφιά σας γεύτηκα κι εγώ. Μία ομορφιά γλυκιά σαν στίχος, βήμα , χτύπος.

-//-

Αυτοί/-ες τότε έκαναν ότι έπρεπε για να ξεπλύνουν μία ξεφτιλισμένη κοινωνία. Μην τους λοιδορείς γιατί εσύ υπήρξες ή έχεις υπάρξει ή θα είσαι ανάξιος/-α.

Αλλά πιο ωραία στα χώνει ο πιτσιρίκος.

ΑΜΠ* ένα μουσείο που οι περισσότεροι το αγνοούν

Σήμερα στο *Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά είχε μία πολύ ενδιαφέρουσα και μάλλον πολύ όμορφη μουσική βραδιά. Μάλλον διότι δεν μπόρεσα δυστυχώς να πάω. Για την συγκεκριμένη εκδήλωση μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ από το culturenow.

Όμως ας μιλήσουμε για το Μουσείο. Το Μουσείο βρίσκεται στην Χαριλάου Τρικούπη 31 απέναντι από την Ελληνογαλλική Σχολή ο Άγιος Παύλος.

Όπως πιθανόν θα μπορείτε να δείτε στον χάρτη, το μουσείο αυτό παρότι μικρό περιλαμβάνει στα εκθέματά του ένα αρχαίο θέατρο, το οποίο κατά τις καλοκαιρινές περιόδους φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις. Στα εκθέματά του περιλαμβάνονται όπως θα ήταν και λογικό αρκετά ευρήματα από τις εμπορικές δραστηριότητες του λιμανιού. Υπάρχουν εκθέματα από όλες σχεδόν τις περιόδους (αρχαϊκή, κλασσική, ελληνιστική, ρωμαϊκή) ενώ σε μία αίθουσά του μπορεί να δείτε ένα αναστηλωμένο ταφικό μνημείο. Επίσης εντυπωσιακά είναι το άγαλμα της Αθηνάς, του Ανδριανού αλλά και του τεράστιου λιονταριού, το οποίο μάλιστα θα δείτε πρώτο πρώτο εισερχόμενοι/-ες στην έκθεση.

Το μουσείο υπάρχει από το 1935 όμως οι περισσότεροι Πειραιώτες το αγνοούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε συνέντευξή  του ,πριν τις δημοτικές εκλογές,  ο ίδιος ο Μαρινάκης ανέφερε αυτή την άγνοια των νέων Πειραιωτών. Και μπορεί ο Μαρινάκης να το είπε για να δείξει ότι είναι ευαισθητοποιημένος και καλλιεργημένος όμως το γεγονός είναι πραγματικό.

Αν αποφασίσετε να κατεβείτε στο Δημοτικό Θέατρο ή στην Πλατεία Τερψιθέας και να πάτε ποδαράτα στο Μουσείο, θα μπορέσετε να δείτε κι άλλα αρχαιολογικά αλλά κι όχι μόνο μνημεία. Όπως ρωμαϊκά ερείπια ή η προτομή του Δημήτρη Ροντήρη που βρίσκεται μέσα σε ένα πράσινο αλλά ερειπωμένο παγκάκι. Ο Ροντήρης ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης  ενώ από την σχολή του είχανε περάσει η Μελίνα Μερκούρη αλλά και η Ζωρζ Σαρή.

Στον παράλληλο με την κεντρική οδό δρόμο, την Καραΐσκου μπορείτε να δείτε αρχαιελληνικά κτίσματα ή μάλλον ερείπια κτισμάτων. Χαρακτηριστικό τους, όπως με είχε ενημερώσει παλιά μία αρχαιολόγος, είναι ότι ο Ιπποδάμειος τρόπος με τον οποίο έχουν οργανωθεί. Τι είναι αυτός ο τρόπος; Είναι αυτό που δεν κάνουν οι νεοέλληνες. Ο Ιππόδαμος θεωρείται ο πατέρας της πολεοδομίας και είναι ο εισηγητής της ιδέας ότι ένα σχέδιο πόλεως μπορεί να ενσωματώνει μια λογική κοινωνική διάταξη (από το αντίστοιχο λήμμα της βικιπίντια) . Δηλαδή πολύ λογικά είχε σκεφτεί ο άνθρωπος ότι πρώτα σχεδιάζουμε το που θα μπουν οι δρόμοι, οι αποχετεύσεις και τα κτίσματα και μετά αρχίζουμε να χτίζουμε.

Αν επισκεφτείτε την περιοχή μέρα κι έχετε χρόνο περάστε κι από τον ναό του Αγίου Νικολάου. Όχι τόσο για θρησκευτικούς λόγους αλλά πολύ περισσότερο για αρχιτεκτονικούς – καλλιτεχνικούς λόγους. Ο ναός αυτός παρότι ορθόδοξος έχει έντονα αρχαιοελληνικά στοιχεία ενώ μέσα οι εικόνες έχουν έντονο το ρεαλιστικό στοιχείο, κάτι που δεν είναι και τόσο συνηθισμένο στις ορθόδοξες εκκλησίες.

Στο Μουσείο κανείς μπορεί να φτάσει με το 040 ερχόμενος στον Πειραιά , τρόπος ο οποίος κατά την γνώμη μου είναι κι ο πιο σύντομος. Με το αυτοκίνητο δεν το συνιστώ διότι το πρόβλημα με την στάθμευση είναι μεγάλο και στον Πειραιά. Με την ίδια γραμμή μπορεί να επιστρέψει στην Αθήνα.

Ελπίζω να ήρθατε σε επαφή με άλλον Πειραιά που ίσως αγνοούσατε. Και οι αναφορές στους αρχαίους και στο μουσείο είναι κυρίως για να έρθουμε σε επαφή με το παρελθόν μας δημιουργικά. Όχι με εθνικιστικές ονειρώξεις που κυρίως έχουν στόχο να καλύψουν το πνευματικό μας κενό.

Firefox και μυαλά στα κάγκελα

Με την αλεπού άρχισα να καταλαβαίνω την σημασία του ανοιχτού δικτύου, της ανοιχτής πληροφορίας, την αίσθηση (έστω στο ελάχιστο) του να μπορείς να προσαρμόζεις τον φυλλομετρητή στα μέτρα σου κι όχι να προσαρμόζεσαι εσύ στα δικά του.Να μπορείς να κάνεις γρήγορα και λειτουργικά την δουλειά σου. Και γιατί ίσως να είναι μαζί με τον vlc τα πιο πετυχημένα και ευέλικτα προγράμματα ανοιχτού κώδικα.

Δεν γράφω συχνά για προγράμματα αλλά…
Χρόνια πολλά Firefox. 🙂
Είσαι σχεδόν μία στάση ζωής.

Για τα δέκα χρόνια η Mozilla έχει στήσει μία ιστοσελίδα όπου μας δείχνει τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μεταφέρουμε την αγάπη μας για τον firefox.Για όσους/-ες ενδιαφέρονται ας πατήσουν εδώ.

 

Ενώ επετειακές ταπετσαρίες για υπολογιστές, κινητά ή ταμπλέτες μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.