Η φαντασία είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια. Σε όλες τις εποχές, χωρίς η εποχή μας να αποτελεί εξαίρεση ,θεωρείται ότι αποτελεί κατάλοιπο της παιδικής μας ηλικίας. Κι ότι αφορά ανώριμα άτομα κι αιθεροβάμονες . Κι επειδή ολοένα η λογικίστικη αντίληψη γίνεται κοινός λόγος και τρόπος σκέψης, οι άνθρωποι συνηθίζουμε να κοιτάμε τις εξελίξεις σε έναν βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Μάλιστα παρότι αυτή η αντίληψη , η λογικίστικη, ευαγγελίζεται έναν κόσμο με συνεχή πρόοδο τελικά οδηγεί σε μία στασιμότητα κι αντιπαραγωγικότητα.
Όμως μιλούσα για τη φαντασία. Κι οι πιο ειδικοί είναι πρώτοι απ΄όλους τα παιδιά. Στην παιδική μας ηλικία η φαντασία είναι ένα από τα βασικά μας εργαλεία κατανόησης του κόσμου. Είναι ο τρόπος μας να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και είτε να την αντιμετωπίσουμε είτε να την γευτούμε. Το παράξενο είναι ότι αυτό το εργαλείο τιθασεύεται στο σχολείο και πολλές φορές εκμηδενίζεται.
Την προσωπική αλλά και κοινωνική σημασία της φαντασίας μας της εξηγεί ένας δεύτερος στην βαθμίδα ειδικός, ο συγγραφέας – παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς στο παρακάτω βίντεο από το TedEx της Αθήνας που έγινε το 2013.
Προσωπικά μου έκανε εντύπωση η συσχέτιση της φαντασίας με την επιστήμη. Δεν είχα συνειδητοποιήσει την σημασία της και πόσο ουσιαστική είναι για την εξέλιξη της επιστήμης αυτό το εργαλείο.
Θυμήθηκα αυτή τη διάλεξη βλέποντας τελευταία το Cosmos όπου ο παρουσιαστής μας καλεί να φανταστούμε για να κατανοήσουμε αυτά που θα μας πει.
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα σε μία ανάρτηση που αφορά την φαντασία να μην έχω το παρακάτω βίντεο. Ένα μικρό κοριτσάκι από την Γαλλία μας αφηγείται μία φανταστική ιστορία που έχει πλάσει με το μυαλό του. Μέσα από την αθώα τυπικά αφήγηση προσέξτε πόσες παρατηρήσεις έχει κάνει, καθώς και τις αντιλήψεις για τον κόσμο γύρω της. Απλά εκπληκτική.
«Κάποιες φορές απορώ πώς μπορούν να υπάρχουν τόσα έξυπνα παιδιά και τόσοι απελπιστικά ηλίθιοι ενήλικες.»
Νομίζω ότι το είπε ο Αλέξανδρος Δουμάς ο γιος.
σακιδιο 