και τι με
μας
νοιάζει;
εμένα;
εμάς;
ο πόνος σου ,
σας.
το προ-
βλημα σου,
σας.
δεν δια-
περνά,
αλλά προς-
περνά
τις σκέψεις μου,
μας.
τις δια-
βάσεις
των ονείρων;
μας
μου
μόνος επιλέγω
να πεθαίνω
κάθε βράδυ
να μην πληγώνω
με σκέψεις την ζωή μου
.μας.
μην ενοχλείς
μας ενοχλείς
με ενοχλείς.
φωνάζω
όταν ανά-
πνέεις
μην αντιδράς, κι
ας πονάς
μην σπας
την εγωπαθή σιωπή μου.
εγώ
εγώ
εγώ
.
με αφορμή τον εγωπαθή μικροαστισμό της lifo, παραφυλλάδας της μεγαλοφυλλάδας Καθημερινής
σακιδιο 
_μην αντιδράς, κι
ας πονάς
μην σπας
την εγωπαθή σιωπή μου.
εγώ
εγώ
εγώ_
τί νόημα έχει να μαστε δίπλα αν δεν σπάμε τις εγωπαθείς σιωπές μας; πού χρειάζεται ο άλλος όταν μου φτάνει το εγώ μου; (για να μην πούμε τίποτα για το ‘εγώ’ που είναι ήδη τόοοσοι άλλοι μαζί..) ποιος βάζει τζάμια ανάμεσά μας;
(καταιγισμός, σου λέω :ρ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μόνοι μας βάζουμε τα όρια και θέτουμε τους περιορισμούς μας. ακόμη κι ακόμη μεταξύ των διάφορων εγώ μας. ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό αρνούμαστε να επικοινωνήσουμε. να προσέξουμε τι μας φωνάζει ή ψιθυρίζει.
φυσικά η ποιητική προσπάθεια έχει ειρωνικό χαρακτήρα.
καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου 🙂
τι καταιγισμός. καταιγίδα. και δεν έχουμε ούτε καν μία φτηνή ομπρελίτσα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
πράγματι εμείς αυτοπεριοριζόμαστε, αλλά προσωπικά θεωρώ πως αυτό δεν ενέχει αυτενέργεια και αυτοκαθορισμό πλήρους βαθμού. σε ένα διαλεκτικό μάλλον πάρε-δώσε μεταξύ των εαυτών, του κόσμου και των άγνωστων-yet-παραγόντων, γεννώνται ντουβάρια καταπιεστικά που μας παιδεύουν.
μα τι σκατά (ουπς), δε θα μασήσουμε (ακόμη..) :ρ
ας γίνουμε μούσκεμα λεπόν, να χουμε να λέμε κι ιστορίες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ειδικά το να λέμε ιστορίες είναι και δικό μου μότο. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
😀
Μου αρέσει!Μου αρέσει!