Στην γειτονιά έχουμε γεμίσει ενοικιαστήρια. Μόνο κάτι μωρά επιμένουν να σπάνε την ησυχία. Το μέλλον που γκρινιάζει στο παρόν.
Ελάχιστα μαγαζιά αντέχουν και δεν κλείνουν. Όσα έχουν μείνει προσπαθούν.
Όλοι φοβούνται το μπαμ του ντόμινο.
Το Λιμάνι πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις μυρίζει θάνατο.
Σκοτεινιασμένα πρόσωπα και πολύ τρέλα. Άνθρωποι που έχουν σαλέψει και μαλώνουν με τα αγάλματα ή με τα δέντρα. Μιλάνε μόνοι τους κι όχι δεν είναι στελέχη με μπλουτούθ. Μιλάνε στον εαυτό τους, στο χιλιομπαλωμένο ρετάλι που τους έχει μείνει.
Όλο και περισσότεροι ψάχνουν ελπίδα στα σκουπίδια. Αρκετοί και σπίτι να χωθούν.
Κάνουμε ότι δεν τους βλέπουμε. Μας φοβίζουν. Το παραμύθι έχει πολύ εφιάλτη για να είναι όμορφο. Ίσως και να μην αντέχουμε , ίσως και να ‘μαστε δειλοί.
Ο χρόνος μοιάζει να έχει χαθεί, να έχει βαλτώσει σε μία αδράνεια. Τα πάντα γύρω κινούνται αλλά δεν αλλάζουν θέση.
Τα ίδια εκεί και πιο αργά (κινούνται) κι ας μην μπορούμε να τα πιάσουμε,να τα αγγίξουμε.
Το δρόμο διασχίζουν τσακισμένα χαρτιά και σκουπίδια ,ζωές παρασυρμένες από τον καιρό.
(σκέψεις και εικόνες από την Περιοχή του Πειραιά. 04-11-2011)
σακιδιο 
Εικόνες και πραγματικότητες όχι μόνο από τον Πειραιά. Δυστυχώς…
Έχω απελπιστεί. 😦
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα θελα να γράψω για κάτι όμορφο αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε συνεχώς να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στο προηγουμενο (ακαδημα’ι’κο) εξαμηνο, ειχα κατεβει στο κεντρο να παρω κατι βιβλια. ηταν μαζι μου και μια κοπελα απο τη σχολη. πιασαμε κουβεντα με αφορμη τις κουτες των αστεγων και εμεινα με ανοιχτο το στομα οταν η τοποθετηση της ηταν ‘μα ειναι εικονα ευρωπα’ι’κης πρωτευουσας αυτη? ειναι εντελως α ν τ ι α ι σ θ η τ ι κ ο αυτο το χαρτομανι με τις κουβερτες, δεν ντρεπονται να τους βλεπει ετσι ο κοσμος?’
ενας ανθρωπος 20 χρονων να λεει αυτο το πραγμα..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι το θέμα είναι το αισθητικό κομμάτι. Όχι η ουσία του. Να ξερες πόσες φορές δεν το έχω ακούσει ρε Φανούλα και χω φρικάρει
Η βλακεία δεν έχει ηλικία δυστυχώς. Πάντα υπήρχε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!