κρυμμένα πρωινά

 

Είναι τα χείλη σου
που σμίλεψαν αυτόν το ήλιο.

Και χάθηκε στο σώμα,
εκεί δα,
δίπλα στην καρδιά.

Να χτυπά ρυθμικά,
χωρίς βιασύνη,
κρυμμένα πρωινά

Που χαμε πλάσει ,
στην αγκαλιά της νύχτας,
μες τις ανάσες μας.

όταν τα κορμιά,
διψώντας,
απαιτούσαν ουρανό.