Είναι περίεργο όταν ακούς τους νεοφιλελεύθερους να μιλούν για ηθική.
Όταν η ηθική σου είναι το χρήμα πώς μπορεί να μιλάς για ηθική;
Βέβαια πάντα ο πιο ηθικός του χωριού ήταν ο έχων χρήμα.
Μιλούν για ηθική της βίας. Της αντίδρασης. Της κριτικής.
Φυσικά πάντα ηθικός είναι ο νόμιμος, ο έχων εξουσία.
Και χρήμα φυσικά.
Ο μην έχων στην καλύτερη είναι αντιδραστικός ή αστείος.
Και η όποια κριτική του ή αντίδραση θα πρέπει να είναι πολιτισμένη.
Βέβαια αδυνατώ να καταλάβω ποια ηθική και πολιτισμό διέπει μια κοινωνία που λειτουργεί με τις ορέξεις των αγορών.
Ότι παράγει κέρδος για τις αγορές είναι ηθικό.
Προπάντων η ελευθερία των αγορών.
Όχι των ανθρώπων. Αυτοί είναι καταναλωτές.
Γνωρίζοντας περισσότερο τους νεοφιλελεύθερους κνίτες (λέγε Πάσχο) βλέπεις ότι το όραμά τους είναι έναν νεοφιλελεύθερος σταλινισμός.
Μία κοινωνία όπου η μόνη ελεύθερη θα είναι η αγορά και πιο συγκεκριμένα οι πολυεθνικές.
Οι εταιρίες σύμφωνα με αυτούς του κήρυκες της απολυτοσύνης, θα ΠΡΕΠΕΙ να ελέγχουν τα πάντα.
Καμία κριτική στην ΣΟΦΙΑ των εταιριών.
Αυτή θα την κρίνει μόνο και μόνο η θεία Αγορά.
το μάτι του μεγάλου αδερφού δεν πειράζει αν υπάρχει αρκεί να είναι νεοφιλελεύθερο.
Άλλωστε ποτέ ουσιαστικά δεν διαφωνούσαν με αυτή την λογική της σοβιετίας.
Θα λέγαμε ότι ζήλευαν τις δόξες της Στάζι.
Άλλωστε τόσο συχνά την επικαλούνται.
Καμία φορά πιστεύω ότι βάλαμε τα μικρόβια να μας επιβάλλουν την πανούκλα ως κριτήριο ζωής.
Η πανούκλα να κρίνει αν θα πρέπει να ζήσεις.
Να επιβιώσεις.
Η πανούκλα κι η χολέρα να κάνουν διάλεξη για την ηθική της θεραπείας.
Κι επιβάλλουν και τον γιατρό και την θεραπεία.
Τους σιχαίνομαι.
Μα πιο πολύ απελπίζομαι με μας.