συνηθίσαμε στη βία

συνηθίσαμε στη βία.

αν έχουν σε κάτι κερδίσει σε κάτι οι τρομοκράτες και οι τρομολάγνοι είναι που την συνηθίσαμε. το πρώτο δείγμα ήταν με τον νεκρό 25χρονο. το δεύτερο είναι τώρα με τον 15χρονο.

καμία αντίδραση σε όλη αυτή την παράνοια που μπήκαμε κι όλο προχωράμε τυφλά και χωρίς αντίσταση. ή για να είμαι δίκαιος κάποιες σποραδικές αντιδράσεις.

όλοι έχουμε ευθύνη σε αυτό. όμως υπάρχουν τρόποι έστω ακόμη και τώρα για να αντιδράσουμε. ειδικά για τον 15χρονο είναι μία τραγική ευκαιρία (με όλες τις σημασίες της τραγική) να αντιδράσουμε στην τρομοκρατία και στην τρομογλαγνία. μία αντίδραση για αυτό το αθώο θύμα που επειδή ήταν μετανάστης δεν σημαίνει ότι δεν είχε αξία.

όμως είμαστε ρατσιστές. ας το παραδεχθούμε. επειδή ήταν μετανάστης και φτωχός θεωρήσαμε μικρή την απώλεια. ένα ακόμη συμβάν στο δελτίο ειδήσεων, ένας ακόμη αριθμός. όχι δεν ήμουν εγώ. δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ. μια ευχάριστη οδυνηρά ψευδαίσθηση.

όπως δεν χρειαζόμαστε να μας εκφοβίζουν με τα φαντάσματα τρομοκρατών έτσι δεν χρειαζόμαστε και ζορό να δικάζουν για εμάς. δεν ήταν παράπλευρη απώλεια το παιδί αυτό. ήταν θύμα τους, θύμα μας γιατί  τους ανεχόμαστε.

οι μετανάστες είχαν καλέσει σε σιωπηρή διαμαρτυρία έξω από την βουλή. δεν είχε γίνει γνωστό όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο post. καλύφθηκε. καπελώθηκε. και το κείμενο του καλέσματος έγινε γνωστό από παράπλευρα εναλλακτικά μέσα όπως το indy.gr, το indymedia ή το tvxs . δεν είναι ντροπή;

και η αριστερά; δεν θα έπρεπε να αντιδράσει; από τα εθνίκια δεν περιμένω κάτι παρά τις γνωστές μαλακίες αλλά από εσάς ρε παιδιά; τότε σιωπή και τώρα σιωπή. ούτε κρατική ούτε «επαναστατική» τρομοκρατία. κανέναν τους.

είναι ανάγκη να γίνει μία διαμαρτυρία, να υπάρξει μία αντίδραση. να ξυπνήσουμε. να μην μαζευτούμε στο σπίτι μας κι απλά να βλέπουμε την ζωή μέσα από την γυάλα. δεν είναι τη tv το παράθυρό μας στην ζωή. μπορούμε πολύ περισσότερα από όσα δείχνουν στα δελτία των 8.

στη θέση του έφηβου θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας .

καλή δύναμη στους γονείς και στην αδερφούλα του.

καλό ταξίδι και καλή δύναμη

Τέταρτη μέρα μετά από την δολοφονική έκρηξη στα Πατήσια. Δεν έχουν νόημα τα πολλά λόγια. Χτες έγινε μία ειρηνική συγκέντρωση στο Σύνταγμα ως διαμαρτυρία. Κρίμα που δεν ήμασταν αρκετοί εκεί (ούτε εγώ ήμουν , δεν το γνώριζα). Η τυφλή βία που γεννά όλο και περισσότερο η κοινωνία μας δεν αφορά κάποιους αλλά όλους μας. Οι δράστες δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστοί. Όποιοι και να ναι είναι δολοφόνοι (είτε είναι ακρο-αριστεροί επαναστάτες είτε ακροδεξιά αποβράσματα).

Βγήκαν κάποιες ανακοινώσεις – προκηρύξεις, δεν ξέρω ποιες είναι κάλπικες ή όχι. Είτε ακούσω για παράπλευρες απώλειες είτε ότι μετανάστης ήταν να πρόσεχε , την ίδια αηδία μου βγάζουν.  Τόση δειλία.

Αλήθεια πόσο οξύμωρο μοιάζει να φεύγεις από το σπίτι σου που είναι σε εμπόλεμη ζώνη για να σκοτωθείς σε μία μεγαλούπολη που υποτίθεται βρίσκεται σε ειρήνη.

Εδώ η ανακοίνωση – κάλεσμα των μεταναστών για την συγκέντρωση.

οι γονείς των παιδιών να χουν δύναμη… και το κοριτσάκι να γλυτώσει την τύφλωση.

*φυσικά το θέμα δεν ήταν ότι ο 15χρονος ήταν μετανάστης, οποιοδήποτε παιδί και να ήταν το ίδιο τραγικό θα ήταν. η φτώχεια και η εξαθλίωση που συνόδευαν αυτόν τον θάνατον είναι που τον κάνουν πιο έντονο στα μάτια μας. Ο πόνος όμως των γονιών είτε είναι πλούσιοι , είτε φτωχοί είναι ο ίδιος.

Και στο θάνατο ενός παιδιού και γενικά ενός ανθρώπου δεν γίνεται να παίζονται πολιτικά καθώς και άλλα παιχνίδια , είναι το λιγότερο άθλιο.