μια πλατεία που ζήλεψα, όχι γιατί είναι η πιο όμορφη. η πιο όμορφη μπορεί να μην είναι αλλά έχει μία ιδιαιτερότητα. είναι μία πλατεία που οι κάτοικοι γύρω της αγωνίστηκαν για να να υπάρξει.
για όσους δεν γνωρίζουν το παραπάνω σημείο (ναβαρίνου και χαριλάου τρικούπη στα εξάρχεια) ανήκε στο τεε, το οποίο το είχε παραχωρήσει στον δήμο αθήνας. το δημοτικό συμβούλιο είχε αποδεχθεί την πρόταση και την υλοποίηση όμως ο χώρος από το 1990 που είχε γίνει η μεταβίβαση λειτουργούσε ως ιδιόκτητο υπαίθριο parking. πέρσι τέτοια εποχή που έληξε η μίσθωση του parking οι κάτοικοι αποφάσισαν να υλοποιηθεί η απόφαση που τόσο απροκάλυπτα αγνοήθηκε και να φτιάξουν έναν ελεύθερο χώρο για αυτούς και τα παιδιά τους.
έτσι τα όποια έργα θα δείτε εκεί (δεντροφύτευση, παγκάκια, παιδική χαρά) έχουν γίνει από τους κατοίκους που εθελοντικά προσφέρθηκαν να συνεισφέρουν σε αυτή την πρωτοβουλία. χωρίς καμπάνιες, κανάλια και σπόνσορες έστησαν τον όποιο χώρο και τον συντηρούν, με αρκετές δυσκολίες. μέσα από το blog τους θα δείτε τις διάφορες εκδηλώσεις τους καθώς και τις ανάγκες που έχει το όλο θέμα.
σε αυτή την ανάρτησή τους μπορείτε να βρείτε αναλυτικά την ιστορία του πάρκου
σακιδιο 