φθινοπωρινό διάβασμα
Αυτή την περίοδο ετοιμαζόμεθα για φαντάροι. Προσπαθούμε να μπούμε στο όλο κλίμα. Να ετοιμάσουμε τα χαρτιά που χρειάζονται και τα τυχόν συμπράγκαλα και να είμαστε εντάξει. Πελοπόννησο θα την βγάλουμε για αρχή. Όμως έχουμε κάνα μήνα ακόμη για εκεί οπότε προσπαθούμε να το γλεντήσουμε και λίγο (αν και κάποιες πληροφορίες λένε κι ότι μέσα πανηγύρι είναι αλλά οκ μην πάμε με το σφινάκι στο χέρι). Με το σακίδιο ανα χείρας ή επ’όμου γεμίζουμε εικόνες.
——— ——— ——— ——— ——— ——— ——— ———
Η Αθήνα είναι μία πολύ που της πάει το φθινόπωρο. Συνήθως λέμε για το αττικό καλοκαίρι όμως σε μία πόλη όπου η ζεστη γίνεται καύσωνας καταντώντας ανυπόφορη, το φθινόπωρο με τις μεταβατικές του θερμοκρασίες λειτουργεί σαν μια μικρή ανάσα. Η Αθήνα είναι όμορφη το φθινόπωρο γιατί υπάρχουν ακόμη μέρη της με δέντρα. Και είναι τόσο διαφορετικά τα δέντρα του κέντρου από αυτά των προαστίων (δεν μιλάω φυσικά για προάστια τύπου Αγιου Στέφανου). Μια βόλτα κοντά στην αρχαία αγορά είναι μία μικρή απόλαυση , λίγα λεπτά απόδρασης από την καθημερινότητα.
Στο σακίδιο έχω πάντα μία φωτογραφική μηχανή. Όμως δεν μπορούσα να «τραβήξω». Η εποχή αυτή έχει μία περίεργη σιωπή που σε καλεί να την ακολουθήσεις. Οι ήχοι σε καλούν να τους προσέξεις (κάτι πουλάκια που έχουν ξεχαστεί στο άστυ, κάποιες σταγόνες που προμυνήουν το κονσέρτο κρουστών και πνευστών). Σε αυτή τη σιωπή μια φωτογραφία μου μοιάζει φλύαρη.
——— ——— ——— ——— ——— ——— ——— ———
Τώρα που ουσιαστικά οι τυπικές υποχρεώσεις έχουν τελειώσει το χω ρίξει το διάβασμα. Όχι φυσικά της σχολής αλλά ,κυρίως, λογοτεχνικών βιβλίων. Είναι που και το φθινόπωρο βοηθά σαν εποχή για διάβασμα. Ειδικά τις μέρες που έβρεχε ή μάλλον που καρεκλοποδάριαζε ήταν σαν καταφύγιο.
Έτσι αυτή την περίοδο τελείωσα το «Άρωμα του Ονείρου«, του Τομ Ρόμπινς. Περίεργη γραφή. Ολίγον χαοτική αλλά παρόλα αυτά ξεκούραστη. Ένας περίεργος συνδυασμός τρέλας, φαντασίας και φιλοσοφίας. Εκεί που γελάς σου ρχεται το quote σαν σφαλιάρα και τα πατζάρια αποκτούν μία άλλη οπτική στα μάτια σου (ειδικά αυτό το τελευταίο μόνο αν το διαβάσετε το βιβλίο θα το κατανοήσετε). Ειδική σημασία αποκτά η πληροφορία που βρήκα ότι προηγήθηκε του Αρώματος του Ζικστιν (το οποίο είναι καθαρά πιο γκόθικ και γαλλικό). Δύο βιβλία γεμάτα αρώματα , με το πρώτο να υπερτερεί σε αυτό του έρωτα.
Ενώ χωμένο καθημερινά στο βάθος και ακολουθεί το Ubik του φιλιπ ντικ. Δεν το έχω τελειώσει αλλά η γραφή του με έχει παρασύρει. Το διαβάζω ταυτόχρονα με το «Αρμενίζοντας για το Βυζάντιο» του Silverberg που μου το δάνησε ένας φίλος. Και τα δύο της κατηγορίας sf (science fiction) κάτω από διαφορετικές προοπτικές και γραφές από δύο όμως αξιόλογους συγγραφείς που αποτελούν ο καθένας τους έναν σταθμό στην λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας.
Μετά από αυτά ακολουθεί ανυπόμονα το φρεσκοεκδιδόμενο «Όλες οι χάρες του ουρανού» από τις εκδόσεις Πόλις. Ένα από τα λίγα που με έχει ελκύσει και το εξώφυλλο.
Αλήθεια εσάς ποια βιβλία σας τράβηξαν το ενδιαφέρον αυτή την περίοδο;
Ή αλλιώς ποια βιβλία έχετε στο σακίδιό σας; 🙂
σακιδιο 