εθελοντισμός και διακοπές (μέρος 2)

Μετά από ένα σχεδόν μήνα το δεύτερο μέρος. Πολλά τρεξίματα. Λίγος χρόνος. Τώρα που κάπως κάλμαρε η κατάσταση και κάπως καθάρισε το μυαλό είπα να συνεχίσω. Έτσι παρόλες τις (φυσιολογικότατες) φθινοπωρινές βροχές , επιστρέψτε για λίγο στον αυγουστιάτικο ήλιο.

Για Κεφαλονιά ξεκινήσαμε από τον Άγιο Νικόλαο Ζακύνθου. Σκεφτήκαμε ότι ένας εποικοδομιτικός τρόπος να περάσουμε την ώρα μας  θα ηταν να μοιράζαμε φυλλάδια. Καλή η ιδέα μια και ο κόσμος ήταν αρκετά δεκτικός (ιδέα που αξιοποιήσαμε και στις δύο επόμενες θαλάσσιες μεταβιβάσεις μας).

Έτσι φτάσαμε στην Κεφαλονιά. Πρώτη κίνηση να κατευθυνθούμε προς Αργοστόλι. Το Αργοστόλι δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε, μου θύμισε μία κανονική επαρχιακή πόλη. Πολύ κίνηση και πρόβλημα με το πάρκινγκ.

Ενοικιαζόμενο βρήκαμε στα Βλαχάτα , χωριό 20 λεπτά από το Αργοστόλι. Όσο δεν με εντυπωσίασε το Αργοστόλι με εντυπωσιασε όλη η υπόλοιπη Κεφαλονιά. Ένα νησί με ετερόκλητες ομορφιές. Η Κεφαλονιά δεν είναι από τα νησιά που θα πεις ότι πήγες σε μία παραλία του και ότι την έμαθες, την είδες. Ακόμη κι αν αυτή ήταν η παραλία του Μύρτου (εικόνα παρακάτω). Ετερόκλητα τοπία, είτε ξερά , είτε μέσα στο δάσος, απότομα αλλά και ομαλά, δυτικά αλλά και ανατολίτικα, κοσμοπολίτικα αλλά και λαϊκά. Και ένα μεγάλο συν σε όλα αυτά οι αρκετά καλοί δρόμοι (ίσως με εξαίρεση το δρόμο από Μύρτο προς Φισκάρδο).

Όμως απολαύστε την πανέμορφη παραλία του Μύρτου. Σε μία από τις στροφές του δρόμου πρόσβασης λίγο πριν τον εγκαταλείψουμε.

Μύρτος Κεφαλονιάς

Η νυχτερινή ζωή στην Κεφαλονιά δεν είναι τόσο έντονη σε σχέση με την Ζάκυνθο. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι νεκρή. Η διασκέδαση βρίσκεται διακλαδισμένη με κέντρο το Αργοστόλι και πιάνει και κοντινά μέρη όπως της Λάσση (μπορεί να είναι και του αλλά λόγω τηλεοπτικής παιδείας μου έμεινε η ) και του Λυξουρίου. Αξίζει την ημέρα να περάσετε με το Καραβάκι απέναντι στο Ληξούρι από το Αργοστόλι, ενώ το βραδάκι και οι δύο πόλεις μοιάζουν μαγικά όμορφες η μία απέναντι από την άλλη.

Η Κεφαλονιά είναι γεμάτη φυσικές ομορφιές. Δύο αξιόλογα φυσικά αξιοθέατα είναι των δύο σπηλαίων αυτών της Μελισάνης και Δρογκαράτη.

Όμως οι μέρες τελειώνουν πολλά τα μέρη οπότε αναχωρούμε για Ιθάκη από τη Σάμη (όπου παρεπιπτόντως φάγαμε το πιο ωραίο φαγητό στην Κεφαλονιά).

Η Ιθάκη όσο κοντά είναι στην Κεφαλονιά άλλο τόσο διαφορετική είναι.  Εδώ οι παραλίες είναι τραγικά μικρές , με βότσαλο και πανομοιότυπες. Το τοπίο ομοιόμορφο. Όμως από τα τρία νησιά τούτο το αγάπησα λιγουλάκι παραπάνω. Η Ιθάκη μπορεί να περιγραφθεί ως ένα νησί μεταξύ Ύδρας (κοσμοπολίτικο) και Ικαρίας (χαλαρό). Δεν είναι μεγάλο (μέσα σε δύο ώρες το έχεις γυρίσει) όμως οι κολπίσκοι του μοιάζουν με μικρές αγκαλιές. Μάλιστα το βράδυ που μείναμε έτυχε να ανακαλύψω μία παραλία όπου δεν φυσούσε καθόλου σε αντίθεση με όλο το άλλο νησί όπου φυσούσε τραγικά. Θέλησα να περάσω το βράδυ μου εκεί, παρέα με την όμορφη πανσέληνο όμως οι Ο και Μ δεν με άφησαν (λέγανε ότι με λυπόντουσαν αλλά υποπτεύομαι ότι ήθελαν να είναι σίγουρες ότι ο οδηγός θα ξυπνούσε στην ώρα του). Μείναμε στο Βαθύ ενώ η παραλία που ανέφερα ήταν το Φιλιατρό.

Στην Ιθάκη απόλαυσα επίσης μία από τις πιο πανομαρικές «δορυφορικές» θέες από την Μονή των Καθαρών. Πολύ ψηλά και με αέρα που παίρνει φούστες και κοπέλες η θέα είναι μαγευτική (για το νησί μιλάω). Μία άποψη αυτής της θέας μπορείτε να δείτε παρακάτω.

Μονή καθαρών

Όμως η ανάρτηση παραμεγάλωσε και μένουν άλλα δύο (ή και δυομιση) μέρη να επισκευτούμε ακόμη. Θα σας τα παρουσιάσω στο επόμενο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτού του μικρού αφιερώματος.

υ.γ. το βιντεάκι είναι από τους MGMT και το τραγουδάκι έπαιξε πολύ φέτος. Ο προτελευταίος τους δίσκος είναι αρκετά ενδιαφέρον ( ο τελευταίος νομίζω βγήκε πριν λίγες μέρες) και σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα.

εθελοντισμός και διακοπές (μέρος 1)

Φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα να συνδυάσω τις διακοπές μου με εθελοντισμό. Είναι κάτι που από καιρό ήθελα να δοκιμάσω αλλά είχα αναβάλει. Το εθελοντικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχα ήταν της ΜΚΟ PRAKSIS και είχε την ονομασία «Πρώτα ρώτα». Λεπτομέριες για το πρόγραμμα αυτό αλλά και για την PRAKSIS μπορείτε να βρείτε εδώ.

Η εθελοντική ομάδα απότελείτω (sic) από τρία άτομα. Τον γράφοντα και δύο κοπέλες την Ο. και την Μ. . Αποστολή της ομάδας μας ήταν το μοίρασμα ενημερωτικών φυλλαδίων του προγράμματος στις ομάδες στόχους , ενημέρωση σχετικά με το πρόγραμμα και τη θεματική του, καθώς και τη συμμετοχή σε ημερίδες όπου συμμετείχε η PRAKSIS. Ένας λόγος που μου άρεσε το πρόγραμμα ήταν ότι απαρτιζόταν από νέους που απευθύνονταν σε νέους μέσα από πρωτότυπο υλικό (οι πληροφορίες του φυλλαδίου δίνονταν με τη μορφή παιχνιδιού  – το γνωστό φιδάκι).

Οι 10-11 αυτές ημέρες αποτέλεσαν για εμένα μια εμπειρία ζωής και δεν υπερβάλω. Καταρχήν γιατί πρώτη φορά συμμετείχα σε εθελοντικό πρόγραμμα. Η επαφή με τον κόσμο, η εύρεση τρόπων αλλά και τόπων προσέγγισής του, καθώς και τη αντίδρασή του απέναντί στο πρόγραμμα (θετική ή αρνητική ). Το στοιχείο της ομάδας, η αντιμετώπιση κρίσεων μέσα σε αυτή, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις, η ανταλλαγή απόψεων, η συμβίωση με άτομα που δεν γνώριζα μέχρι χτες αλλά που μέσα από αυτό το ταξίδι (με ή χωρίς εισαγωγικά) άρχιζα να γνωρίζω πιο στενά , οι στιγμές μοναξιάς ή συντροφικότητας ήταν οι άλλες παράμετροι που έκαναν τόσο σημαντική για μένα αυτή την εμπειρία. Καταστάσεις που σε έβγαζαν αρκετές φορές από αυτά που θεωρείς όρια, γιατί η ύπαρξη της ομάδας το απαιτεί αρκετές φορές αυτό και παραδόξως σε φέρνει πιο κοντά με τον εαυτό σου καθώς και με τους άλλους.

Γνωρίσαμε πολλά καινούρια ,για εμάς, μέρη και διαφορετικούς ανθρώπους. Κυρίως ,να πω την αλήθεια , θετικούς ανθρώπους. Κάθε τόπος με την δική του φιλοξενία (θα ξεχωρίσω αυτή των Μεσολογγιτών ), με το δικό του στίγμα. Αλλά ας ξεκινήσω την διαδρομή μας…

Ξεκινήσαμε από την Καλαμάτα για την Ζαχάρω όπου και διανυκτερεύσαμε. Παρόλη τη ζεστή φιλοξενία και προθυμία των κατοίκων δεν μπορέσαμε να βρούμε δωμάτιο οπότε διανυκτερεύσαμε στην πανέμορφη παραλία της περιοχής σε σκηνή.

Την επομένη ξεκινήσαμε για την Κυλήνη για μεταβίβαση με το πλοίο για Ζάκυνθο (σημείωση: όπου πηγαίναμε έπρεπε εκείνη τη στιγμή να κλείσουμε δωμάτιο μια και την διαμονή και το φαγητό η οργάνωση το άφηνε ελεύθερο σε εμάς. Αυτό φυσικά είχε και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του). Εκεί μετά από αρκετό ψάξιμο καταφέραμε και βρήκαμε ενοικιαζόμενα δωμάτιο στην περιοχή του Βασιλικού, 14 χιλιόμετρα από τη Χώρα, σε ένα γεμάτο στροφές δρόμο αλλά σε μία πανέμορφη περιοχή και διαδρομή (σχετικά με τη διαδρομή η Μ. έχει άλλη γνωμή λόγω των στροφών). Οι δρόμοι της Ζακύνθου γενικά πρόκειται για κλασσικούς επαρχιακούς στενούς δρόμους, με ελλειπή φωτισμό αλλά και προβληματική σήμανση (τονίζω φυσικά ότι δεν είναι χαρακτηριστικό της Ζακύνθου μόνο).

Δεν θα σας κουράσω πολύ με τα διαδικαστικά του προγράμματος, αλλά θα σας αναφέρω τα σημεία στα οποία καταλήξαμε ως ομάδα σχετικά με το πρόγραμμα.

• Η ενημέρωση στου κόσμου στις παραλίες δεν ήταν επιτυχημένη (μας περνούσε για πλασιέ ή μέλη πολιτικής οργάνωσης)
• Ήταν πολύ πιο θετικός ο ίδιος κόσμος στους χώρους διασκέδασης (bar, clubs, cafeτέριες)
• Ενώ το ίδιο το νησί προσφέρεται για ενημέρωση και ξένου πληθυσμού σε σημείο που σε κάποια σημεία του νησιού η ελληνική παύει να είναι η «επίσημη».

Όμως σταματώ και θα σας παρουσιάσω κάποια πανέμορφα γνωστά ή άγνωστα σημεία του νησιού που επισκευτήκαμε.

Καταρχήν το Ναυάγιο που η Μ. ερωτεύτηκε (το είχε ερωτευτεί βασικά πολύ πριν το δει) όπου όμως το είδαμε από ψηλά μια και η πρόσβαση με τα καραβάκια δεν ήταν δυνατή λόγω των ισχυρών ανέμων.

Ενώ το επόμενο σημείο είναι κοντά στον άγιο Λέοντα. Δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή το όνομά του. Πρόκειται για κόλπο με σπηλιές όπου μπορείς να κάνεις μπάνιο στα καταγάλανα νερά τους. Παρότι απόκρυμνα υπάρχει μία όμορφη ταβερνούλα στην περίπτωση που πεινάσετε ή κουραστείτε. Ο δρόμος για να φτάσετε εκεί αρκετά δύσκολος και επικίνδυνος (κάποια στιγμή ο δρόμος γίνεται από διπλής κατευθύνσεως μονής με γύρω ντουβάρια από μαντριά) αλλά οι σπηλιές θα σας ανταμείψουν.

Εδώ σταματώ. Ήδη μεγάλο το κείμενο και είναι αρκετά τα μέρη που έχω και για μετά…

το βίντεο είναι από το soundtrack της ταινίας Into the wild και είναι αφιερωμένο σε ένα σέξι,
 πανέμορφο 25χρονο χαμόγελο.