είναι οι «κακοί» τόσο διαφορετικοί άνθρωποι;

Δεν συνηθίζω να ανεβάζω δυο δυο τις αναρτήσεις μου. Όμως μία ξαφνική πορεία στο λιμάνι από φασιστοειδή μου το επιβάλει. Γενικά το θέμα του φασισμού και της ρατσιστική , κι όχι μόνο, βίας πάντα με αφορά. Δεν θα κάνω τώρα μία ανάλυση του φαινομένου που βιώνουμε ακόμη και σε μικρά καθημερινά θέματα αλλά και το πώς φασιστικοποιούμαστε καθημερινά. Θα παραθέσω όμως ένα βίντεο πάλι από ομιλία που έγινε στο TED από τον Φίλιπ Ζιμπάρντο όμως αυτή τη φορά

Ο Φίλιπ Ζιμπάρντο ήταν ο υπεύθυνος του Πειράματος της Φυλακής του Σταντφορντ, όπου φοιτητές συμμετείχαν σε ένα πείραμα 3 ημερών όπου οι μισοί ήταν κρατούμενοι  κι άλλοι μισοί δεσμοφύλακες. Σε αυτή του την ομιλία αναφέρεται και στα γεγονότα των ανακρίσεων στο Άμπου Γκράιμπ. Ενώ σε ένα σημείο της ομιλίας του αναφέρει τα εξής:
«ποιές είναι οι επτά κοινωνικές διαδικασίες που στρώνουν το δρόμο στο κακό;
1. Το να κάνεις αλόγιστα το πρώτο μικρό βήμα.
2. Η απανθρωποποίηση των άλλων.
3. Η απεξατομίκευση σε συνθήκες ανωνυμίας.
4. Η διάχυση της προσωπικής ευθύνης.
5. Η τυφλή υποταγή στην εξουσία.
6. Η άκριτη συμμόρφωση στις νόρμες τις ομάδας.
7. Η παθητική ανοχή στο κακό μέσω της αδράνειας ή της αδιαφορίας.»

Δική μου προσθήκη: Κι αυτές οι παράμετροι δεν είναι τόσο άσχετες με την φασιστικοποίηση της καθημερινότητάς μας και κυρίως της συμπεριφοράς μας. Και σκεφτείτε πόσα έχετε κάνει , και κάνει καθημερινά.

Η προσωπική σελίδα του Φίλιπ Ζιμπάρντο

όχι άλλη ανοχή

Στην πορεία δεν πήγα. Όχι γιατί δεν ήθελα αλλά διότι κάποια αναπνευστικά κουσούρια από παλιές πορείες δεν με αφήνουν. Όταν άκουσα για τους νεκρούς ένιωσα να χάνεται η γη. Κατευθείαν σκέφτηκα τους ανθρώπους τους. Να πάει ο άνθρωπό σου στην δουλειά και να σου πουν ξαφνικά ότι… πάει. Δεν ξέρω αν είναι προβοκάτσια ή όχι (αν και πιστεύω ότι είναι γιατί πολύ ακριβείς ήταν αυτοί οι εμπρησμοί. Θα θελα όμως να δω να τιμωρούνται οι ένοχοι. Είτε είναι ανεγκέφαλοι είτε όχι δεν νομίζω ότι έχει σημασία. Δολοφόνοι είναι. Δολοφονία ήταν αυτό. Και δυστυχώς έχουμε παρασυνηθίσει σε αυτή την τυφλή βία. Σκεφτείτε πόσα θύματα αθώα μετράμε τελευταία. Είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία. Το οφείλουμε σε όλους αυτούς τους νεκρούς.

Άλλο όμως αυτό κι άλλο η εκμετάλλευση του θανάτου τους από τα διάφορα κοράκια κυρίως πατριδοκάπηλα.

Η κοινωνία φυσικά και πρέπει να διεκδικεί ασχέτως τι λένε τα διάφορα παπαγαλάκια που κρύβουν πολλά μα πάρα πολλά. Δεν είναι ανευθυνότητα να διεκδικείς όπως ειπώθηκε από τον κατεξοχήν ανεύθυνο πρωθυπουργό GAP. Ανευθυνότητα είναι η απροκάλυπτη ατιμωρησία, ο βοναπαρτισμός. Ανευθυνότητα είναι να μιλάς για βία ενώ εφαρμόζεις βία με όλα τα μέσα.

Συνένοχο προσωπικά στο έγκλημα θα έβαζα και την τράπεζα της marfin. Σύμφωνα με μαρτυρίες δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου, η πόρτα ήταν κλειδωμένη, το σύστημα πυρόσβεσης δεν λειτουργούσε και το κατάστημα λειτουργούσε ενώ υπήρχαν σημάδια για επεισόδια. Όχι δεν αγιοποιώ τα καλόπαιδα. Δολοφόνοι είναι κι αυτό είναι απλά ξεκάθαρο. Αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ και υπεύθυνη την τράπεζα που δεν προστάτεψε τους υπαλλήλους της. Είναι μία αφορμή , άσχημη αφορμή, να διερευνηθούν κι άλλες εταιρίες και οργανισμοί για το κατά πόσο πληρούν τις προϋποθέσεις τα κτήρια στα οποία στεγάζονται και λειτουργούν.

Είναι βασικό χαρακτηριστικό μας η ανοχή. Παλικαρίζουμε αλλά στην κρίσιμη στιγμή ανεχόμαστε καταστάσεις. Ανεχόμαστε την βία από όπου κι προέρχεται. Ανεχόμαστε τη λαμογιά. Ανεχόμαστε την διαπλοκή, την παραβατικότητα. Ανεχόμαστε καταστάσεις που μας υποβαθμίζουν. Για αυτό ίσως το τραγούδι του κυρ Μέντιου να μας συγκινεί τόσο. Ανεχόμαστε κι ας μας πονάει το σαμάρι. Φταίμε για αυτό. Κι αυτή η ανοχή έχει θύματα, ανάμεσά μας, στο παρελθόν, στο παρόν αλλά και στο μέλλον μας.

Αν δεν είχαμε αυτή την αυτιστική ανοχή ίσως να μην θρηνούσαμε ούτε τους τρεις υπαλλήλους της marfin , ούτε τον 25χρονο πρόσφυγα , ούτε τον 15χρονο αφγανό.

Να μην το αφήσουμε να περάσει έτσι. Το οφείλουμε έστω και συμβολικά.

Προσωπικά για μένα ήταν παρήγορο που πήγε τόσος κόσμος στην πορεία. Φυσικά είναι ανόητος όποιος πιστεύει ότι όλοι αυτοί ήταν οργανωμένοι οπαδοί. Όμως αυτό το άδικο θανατικό δεν μπορώ να πω ότι μου φεύγει από το μυαλό. Όπως δεν μου φεύγει κι από το μυαλό και το γενικότερο κλίμα βίας τόσο από τους διαδηλωτές όσο κι από την αστυνομία (για τους πιο υποψιασμένους ας ψάξει πώς λειτούργησε η αστυνομία αρκετά πιο μετά και χωρίς να προκαλείται). Η κοινωνία μας βρίσκεται πραγματικά σε αδιέξοδο και δυστυχώς δεν βλέπω από τις πολιτικές δυνάμεις την πρέπουσα σοβαρότητα αλλά κυρίως παραπολιτικά παιχνίδια – ειδικότερα από τους πατριδοκάπηλους.

θα σε φάααμε

Οι όποιες αντιδράσεις είναι δεδομένες και δικαιολογημένες. Όσο δεν αποδίδονται ευθύνες και τα μόνα μέτρα είναι φόροι και περικοπές εμφανίζεται το αδιέξοδο του συστήματος και τα πραγματικά του χαρακτηριστικά. Η έλλειψη δημοκρατίας* και ισονομίας που έχουν ως αποτέλεσμα την μετακύλιση κοινωνικών ομάδων στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα θα οδηγήσουν σε μία αυξανόμενη βία. Τα πρώτα εμφανή σημάδια είχαν φανεί τον δεκέμβρη του 2009 τα οποία δεν είχαν εκτιμηθεί τόσο σοβαρά όσο έπρεπε (αν είχαν εκτιμηθεί τότε μιλάμε για οργανωμένη απάτη). Δεν θα είναι μόνο κάτι «βαρεμένοι» ακροαριστεροί ή αναρχικοί που θα αντιδρούν. Η αντίδραση και η βία θα αποτελούν μία γενικευμένη κοινωνική έκφραση.

Μιλώντας για βία δίνω παραδείγματα:
– κοινωνικές συγκρούσεις με έντονα βίαιο χαρακτήρα
– αύξηση της δύναμης του παρακράτους
– αύξηση των συμμορίων (που αφορά κυρίως τους νέους) και του εγκλήματος γενικότερα
– ρατσισμός
– ενδοοικογενειακή βία

Γενικότερα αν δεν υπάρξουν καινοτόμα και ουσιαστικά μέτρα με ευρεία κοινωνική αποδοχή. Αν αυτά τα μέτρα δεν είναι μόνο κοψίματα και απολύσεις που ουσιαστικά είναι η προβιά του σαπισμένου σώματος της διαπλοκής. Αν δεν υπάρξει κυνήγι και καταδίκη των υπευθύνων (κι όχι μαγισσών – κι αυτό είναι πολύ σοβαρό επίσης). Οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις που μόνο οι λύκοι έχουν συμφέρον και το κοπάδι κανένα.

κι όσο κι αν είμαι κατά της θανατικής ποινής αν γνώριζα ότι κάποια τρομοκρατική οργάνωση (με ή χωρίς εισαγωγικά) είχε δολοφονήσει κάποιον που ήταν υπεύθυνος για μίζες και για οικονομικά εγκλήματα το ξέρω και με πλήρη γνώση του τι γράφω ότι δεν θα ένιωθα τύψεις. για να μην φτάσει όμως κάποιος τρελαμένος (ή μη) να το κάνει αυτό θα πρέπει να δράσει η δικαιοσύνη που δυστυχώς όμως δεν το πιστεύω ότι το μπορεί ή το θέλει.

όμως δεν χρειαζόμαστε ούτε κατά παραγγελία ζορό , ούτε παπαδόπουλους. χρειαζόμαστε ενίσχυση της δημοκρατίας. έλεγχος των κυβερνώντων ουσιαστικός και πραγματικός. και να μην ξέχναμε ότι ως πολίτες έχουμε την πρώτη ευθύνη κι ότι οι ανεύθυνοι ψάχνουν είτε για ζορό είτε για δικτάκτορες.

όμως

καλό ταξίδι και καλή δύναμη

Τέταρτη μέρα μετά από την δολοφονική έκρηξη στα Πατήσια. Δεν έχουν νόημα τα πολλά λόγια. Χτες έγινε μία ειρηνική συγκέντρωση στο Σύνταγμα ως διαμαρτυρία. Κρίμα που δεν ήμασταν αρκετοί εκεί (ούτε εγώ ήμουν , δεν το γνώριζα). Η τυφλή βία που γεννά όλο και περισσότερο η κοινωνία μας δεν αφορά κάποιους αλλά όλους μας. Οι δράστες δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστοί. Όποιοι και να ναι είναι δολοφόνοι (είτε είναι ακρο-αριστεροί επαναστάτες είτε ακροδεξιά αποβράσματα).

Βγήκαν κάποιες ανακοινώσεις – προκηρύξεις, δεν ξέρω ποιες είναι κάλπικες ή όχι. Είτε ακούσω για παράπλευρες απώλειες είτε ότι μετανάστης ήταν να πρόσεχε , την ίδια αηδία μου βγάζουν.  Τόση δειλία.

Αλήθεια πόσο οξύμωρο μοιάζει να φεύγεις από το σπίτι σου που είναι σε εμπόλεμη ζώνη για να σκοτωθείς σε μία μεγαλούπολη που υποτίθεται βρίσκεται σε ειρήνη.

Εδώ η ανακοίνωση – κάλεσμα των μεταναστών για την συγκέντρωση.

οι γονείς των παιδιών να χουν δύναμη… και το κοριτσάκι να γλυτώσει την τύφλωση.

*φυσικά το θέμα δεν ήταν ότι ο 15χρονος ήταν μετανάστης, οποιοδήποτε παιδί και να ήταν το ίδιο τραγικό θα ήταν. η φτώχεια και η εξαθλίωση που συνόδευαν αυτόν τον θάνατον είναι που τον κάνουν πιο έντονο στα μάτια μας. Ο πόνος όμως των γονιών είτε είναι πλούσιοι , είτε φτωχοί είναι ο ίδιος.

Και στο θάνατο ενός παιδιού και γενικά ενός ανθρώπου δεν γίνεται να παίζονται πολιτικά καθώς και άλλα παιχνίδια , είναι το λιγότερο άθλιο.